ကရိန္းကားနဲ့သြားမယ္

အိပ္ဇိုင္းမာတလိနယ္စပ္ကဒုကၡသည္စခန္းေတြကိုသတင္းကိစၥနဲ့မၾကာခဏသြားေလ့ရွိေတာ့၊ဒုကၡသည္စခန္းေတြက၊ ဒုကၡသည္လူမ်ိဳးစုံ၊ဘာသာစုံေတြအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ့သိကၽြမ္းတာရွိသလို၊တခ်ိဳ့နဲ့မ်က္မွန္းတန္းမိတာလည္းရွိပါတယ္။

တညေနအိပ္ဇိုင္းတေယာက္မဲေဆာက္ကပုဂၢလိကေဆးရုံျဖစ္တဲ့၊ဖေ၀ါေဆးရုံမွာတက္ေရာက္ျပီး၊ေဆး၀ါးကုသခံေနတဲ့၊ မိတ္ေဆြတေယာက္ကိုၾကည့္ျပီးအျပန္၊ေဆးရုံအထြက္ေပါက္နားအေရာက္မွာ၊အေနာက္ကလူတေယာက္လွမ္းေခၚသံၾကားလို့
ရပ္ျပီး၊သမင္လည္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ဒုကၡသည္စခန္းတခုက?ရိုဟင္ဂ်ာမိတ္ေဆြတေယာက္ျဖစ္ေနတာေတြ့လိုက္ရပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာ ။ ။ ဆရာ-က်န္ေဒၚ-အမ္မရိကန္ဂိုသြားရေတာ့မယ္။

အိပ္ဇိုင္း ။ ။ ေကာင္းတာေပါ့။ဘယ္ေတာ့သြားရမလဲ။

ရိုဟင္ဂ်ာ ။ ။ အဂုဒီေဆးရုံမွာေသြးလာစစ္တာေလ။သိပ္မၾကာေတာ့ဘူးေပါ့။

အိပ္ဇိုင္း ။ ။ မိသားစုလိုက္သြားမွာလား။

ရိုဟင္ဂ်ာ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။သမီးတေယာက္နဲ့သားမက္ကေတာ့ဟိုဂိုေရာက္
ေနတာ၊တနွစ္ေက်ာ္ရွိဒြားဘီ။

အိပ္ဇိုင္း ။ ။ ဟုိေရာက္ရင္ေတာ့၊ဒီကထက္ပိုျပီးအဆင္ေျပမွာေပါ့ေနာ္။

ရိုဟင္ဂ်ာ ။ ။ ေသဂ်ာဒယ္-ဆရာ။က်န္ေဒၚေရာက္ရင္ေတာ့၊ဟိုကေန၊ကရိန္းကား
နဲ့ေဆာ္ဒီအာေရးဗ်ကိုဘုရားဖူးသြားမယ္။

အိပ္ဇိုင္း ။ ။ ဟ-လူတိုင္းကေလယာဥ္ပ်ံနဲ့သြားၾကတာ။ခင္ဗ်ားၾကမွဘယ့္နွယ္
ကရိန္းကားနဲ့သြားဖို့ၾကံစည္ရတာလဲ။

ရိုဟင္ဂ်ာ ။ ။ ဟာ-ဆရာ၊ကလည္း-က်န္ေဒၚေျပာတဲ့၊ကရိန္းကားဟာ၊အမ္မရိကန္
ထုတ္ေပးတဲ့၊ကရိန္းကားျပားကိုေျပာတာေလ။

ရိုဟင္ဂ်ာမိတ္ေဆြျပန္ေျဖလိုက္တဲ့၊စကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့၊
အိပ္ဇိုင္းတေယာက္ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ျဖစ္သြားရပါတယ္။

အိပ္ဇိုင္း ။ ။ ေအာ္-ခင္ဗ်ားေျပာတာက၊ဂရင္းကပ္ျပားကိုး-ဟား-ဟား-ဟား


အိပ္ဇိုင္းမာတလိ ၂၆.၉.၁၀