Tuesday, 23 December 2008 17:55 ဧရာ၀တီ
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ စစ္အစိုးရ တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ရန္ အားေလ်ာ့ လာျခင္းသည္ လက္နက္ခဲယမ္း အခက္အခဲ မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
အထူးသျဖင့္ ၎တို႔အသုံးျပဳေနေသာ AK-47 ေခ်မႈန္းေရး ႐ိုင္ဖယ္ ေသနတ္ က်ည္ဆန္မ်ား ၀ယ္ယူရရွိရန္ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရသည္ဟု ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ရွိ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားက ေျပာဆုိၾကသည္။
စစ္ေရးေလ့က်င့္ေနေသာ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ (ေတာင္ပိုင္း) တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား (ဓာတ္ပံု - ေအအက္ဖ္ပီ)
“အခု AK-47 အ၀ယ္ ရပ္ထားရတယ္၊ အဲဒီ ေသနတ္က်ည္ဆန္က ဘယ္ေနရာမွာမွ ၀ယ္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနလို႔”ဟု ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး(KNU) လက္ေအာက္ခံ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဖြဲ႕ (KNLA) တပ္မဟာ (၆) ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမျဖစ္သည့္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသုံးဆူရွိ KNLA တပ္ဖြဲ႕၀င္ တဦးက ေျပာျပသည္။
ယင္း AK-47 ေသနတ္က်ည္ဆန္ ရွားပါးမႈေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ စစ္အစိုးရ စစ္တပ္ မ်ားကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္တန္႔ေနရျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ၎ကဆုိသည္။
“AK-47 က်ည္ဆန္ကို ထိုင္းဘက္မွာ ၀ယ္ဖုိ႔ကလည္း အခက္အခဲရွိတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ အခု ထိုင္းစစ္တပ္ က အေမရိကန္လုပ္ M-16 ေအာ္တိုမက္တစ္ ႐ိုင္ဖယ္ေတြကို သုံးေနတာ”ဟု ဘုရားသုံးဆူ ရွိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ (NMSP)အဖြဲ႕၀င္ တဦးက ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။
အဆိုပါ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားသည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾကေသာ္လည္း မၾကာေသးေသာႏွစ္မ်ားမွစတင္၍ လက္နက္ ခဲယမ္း အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ အင္အားေလ်ာ့ နည္းလာခဲ့ၾကၿပီး တိုက္ခိုက္ေရးဘက္တြင္လည္း အားနည္းလာေၾကာင္း သိရသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂၀ ခန္႔က ကေမၻာဒီးယား စစ္ပြဲမွ ပုိလွ်ံလက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကို ထိုင္းစစ္တပ္က ဆယ္ဘီးကား ႀကီးမ်ားျဖင့္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ သယ္ေဆာင္၍ ျမန္မာလက္နက္ကိုင္သူပုန္အဖြဲ႕မ်ားသို႔ သက္သာသည့္ ေစ်းႏႈန္း ျဖင့္ ျပန္လည္ ျဖန္႔ျဖဴးခဲ့ဖူးသည္။
မၾကာေသးခင္က ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာတြင္လည္း ႐ုရွ ထုတ္ AK-47 ၊ အေမရိကန္ထုတ္ M-16 ေသနတ္ မ်ား၊ အေပါ့စား စက္ေသနတ္မ်ား အပါအ၀င္ လက္နက္ငယ္ ပစၥတို ေသနတ္မ်ား၊ RPG ေလာင္ခ်ာ၊ လက္ပစ္ဗံုး ႏွင့္ SAM-7 ကဲ့သို႔ေသာ ေျမျပင္မွ ေ၀ဟင္ပစ္ ဒုံးက်ည္မ်ား စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကို ကားမ်ားျဖင့္ သယ္ေဆာင္၍ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ရန္ မည္ကဲ့သို႔ သိုေလွာင္သည္ကို ေရးသားထားသည္။
ဘိန္းဘုရင္ ခြန္ဆာသည္လည္း ၎တပ္ဖြဲ႕၏ ႏွစ္ပတ္လည္စြမ္းရည္ျပပြဲမ်ား၌ လက္နက္မ်ားျပသရာတြင္ အဆိုပါ SAM-7 ဒုံးက်ည္မ်ားကို ျပသခဲ့ဖူးသည္။ ၎သည္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရထံ လက္နက္ခ်ခဲ့သည္။
“အရင္က ကေမၻာဒီးယား နယ္စပ္ကေန ျမန္မာနယ္စပ္ကို လက္နက္သယ္ယူရတာ အခက္အခဲ မရွိခဲ့ဘူး၊ အခုေတာ့ လက္နက္၀ယ္ဖို႔ က ေတာ္ေတာ္ ခက္သြားၿပီ”ဟု မြန္တိုင္းရင္သား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕၀င္ေဟာင္း တဦးကလည္း ေျပာျပသည္။
လက္ရွိအေျခအေနအရ ရွမ္း (SSA) ႏွင့္ ကရင္တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားသည္ ယင္းသို႔ အခက္အခဲမ်ားၾကား မွ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခုိက္ေနသည့္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔မ်ား ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေနသည့္ မ်ားစြာေသာ အဆိုပါသူပုန္တပ္သားမ်ားအတြက္ လက္နက္ ေ႐ြးခ်ယ္ သုံးစြဲခြင့္သည္လည္း အေရးပါေၾကာင္း သိရသည္။
“က်ေနာ္ကေတာ့ AK-47 ကိုႀကိဳက္တယ္၊ M-16 ထက္ပုိေကာင္းလို႔”ဟု ကရင္တပ္ဖြဲ႕၀င္ တဦး ကေျပာသည္။
ယင္း AK-47 သည္ ၾကာရွည္အသုံးခံၿပီး ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ရန္လည္းမ်ားစြာမလိုအပ္ေသာေၾကာင့္ ၎အေနႏွင့္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ ျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆုိသည္။
သို႔ေသာ္ AK-47 က်ည္ဆန္သည္ ေစ်းႀကီးေၾကာင္း၊ က်ည္တေတာင့္လ်ွင္ ထိုင္း ဘတ္ေငြ ၁၀ ဘတ္ - ၁၅ ဘတ္ (က်ပ္ ၃၅၀ - ၅၂၅ ) ခန္႔ ေပးရေၾကာင္း AK-47 ကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ တျခားေသာ တပ္ဖြဲ႕၀င္တဦးကလည္း ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းရွိ တခ်ိဳ႕ေသာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားကလည္း စီးပြားေရးတြက္ျဖင့္ က်ည္ဆန္ ၀ယ္ယူ သုံးစြဲမႈ ေလ်ွာ့ခ်ေနေၾကာင္း သိရသည္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕တဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ ၀ ျပည္ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ (UWSA) သည္ ၎တို႔ တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရၾကား တိုက္ပြားမ်ားျဖစ္ပြားသည့္အခါ အသုံးျပရန္ ႏွင့္ မဟာမိတ္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕မ်ားကိုျပန္လည္ ေရာင္းခ်ရန္အတြက္ မၾကာေသးခင္က AK-47 ႏွင့္ က်ည္ဆန္မ်ား ကိုယ္ပိုင္ ထုတ္လုပ္ေနသည္။ UWSA သည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူ ထားေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။
ပေလာင္တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕၀င္ေဟာင္း တဦးကမူ UWSA တြင္ ေရာင္းခ်ရန္ က်ည္ဆန္မ်ား အဆင္သင့္ရွိၿပီး အရည္အေသြးအနည္းငယ္ညံ့၍ ေစ်းႏႈန္း သိပ္မသက္သာဟု ေျပာသည္။
တခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ ၎တို႔ အဖြဲ႕အေနႏွင့္ UWSA ထံမွ လက္နက္ႏွင့္ က်ည္ဆန္မ်ား မ၀ယ္ယူႏိုင္ေသးေၾကာင္း KNU အဖြဲ႕၀င္ တဦးကလည္း ေျပာဆိုသည္။
အဆိုပါ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ KNU သည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အစိုးရက ၎တို႔၏ ဌာနခ်ဳပ္ကို သိမ္းပိုက္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေျပာက္က်ား စနစ္ျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ဆက္လက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။
လက္ရွိ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ AK-47 ႏွင့္ M-16 ေသနတ္တလက္လ်ွင္ ဘတ္ ၁၀၀၀၀ - ၁၅၀၀၀ (ေဒၚလာ ၂၉၅ - ၄၄၀)ခန္႔ရွိေၾကာင္း၊ ယခင္ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔က ဘတ္ ၄၀၀၀ ခန္႔ရွိၿပီး က်ည္ဆန္တေတာင့္လ်ွင္ ၃ ဘတ္ ခန္႔သာ ရွိေၾကာင္း ဘုရားသုံးဆူရွိ လက္နက္၀ယ္ယူသူ တဦး၏ အဆိုအရ သိရသည္။
ဧရာ၀တီက ရရွိထားေသာ စာမ်က္ႏွာ ၆၈ မ်က္ႏွာပါ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္းက ထုတ္ျပန္သည့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာ လ်ွိဳ႕၀ွက္ အစီရင္ခံစာတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္အတြင္း သူပုန္ ၁၅၇ ဦးအေသရခဲ့ၿပီး ၃ရ ဦး အသက္ရွင္လ်က္ဖမ္းဆီးရမိေၾကာင္း၊ ၎တို႔အေနႏွင့္ မိုင္းမ်ားေထာင္၍ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ လူတဦး မိုင္းနင္းမိပါက က်န္ လူ ၃ ဦး သို႔မဟုတ္ ၄ ဦးကိုပါ တိုက္ခိုက္ၿပီးသကဲ့သုိ႔ ဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္ တိုက္ခဲ့ေၾကာင္း ပါရွိသည္။
from Irrawaddy webside
Wednesday, December 31, 2008
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ား AK-47 က်ည္ဆန္ရွားပါး
Tuesday, December 30, 2008
ျမန္မာစစ္အစိုးရအားဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအကူအညီေပးေရး ဂမ္ဘာရီအဆုိျပဳ
NEJ/ ၃၀ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝဝ၈
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (၂,၀၀၀) ေက်ာ္လႊတ္ေပးေရးႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီေရးေျပာင္းလဲမႈမ်ားလုပ္ရန္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအား ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေငြေၾကးအကူအညီ မက္လုံးေပးကမ္းလွမ္းသင့္ေၾကာင္း ဂမ္ဘာရီ၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္အစီရင္ခံစာ၌ အဆုိျပဳထားသည္ဟု ကုလသမဂၢ အရာရွိမ်ားကုိ ကုိးကားၿပီး Washington Post သတင္းစာက ေဖာ္ျပထားသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္လက ကုလအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘမ္ကီမြန္းထံတင္ျပသည့္ ဂမ္ဘာရီ၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္အစီရင္ခံစာထဲ၌ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ေငြေၾကးမက္လုံးေပးကူညီရန္ တင္ျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထု႔ိျပင္ ကမၻာ့ဘဏ္အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတကာ ေငြေၾကးအဖြဲ႕မ်ားက ၁၉၈၈ ခုေနာက္ပုိင္းမွစၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ေငြေၾကးကူညီမႈ ပိတ္ဆုိ႔ထားသည့္ကိစၥ ျပန္ဖြင့္ေပးရန္ ကုလသမဂၢေခါင္းေဆာင္ပုိင္းက အုိဘားမား အေမရိကန္အစိုးရသစ္အား မၾကာခင္ ဖိအားေပး ေတာင္းဆုိသြားမည္ဟုလည္း ထုိအစီရင္ခံစာ၌ ေဖာ္ျပထားသည္။
သို႔ေသာ္ ဂမ္ဘာရီ၏ အဆုိျပဳခ်က္သည္ ၿပီးခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လအတြင္း ဂမ္ဘာရီ ျမန္မာႏုိင္ငံသြားေရာက္စဥ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ေရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ပါ ေတြ႕ခြင့္မေပးခဲ့သျဖင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ ကုလသံတမန္ေရးနည္းလမ္းကုိ ကယ္တင္ရန္ႀကိဳးပမ္းခ်က္တရပ္အျဖစ္ ေ၀ဖန္သူမ်ားက ေထာက္ျပသည္။
ဂမ္ဘာရီသည္ ဒီမိုကေရစီေရး ေျပာင္းလဲခ်င္စိတ္မရွိသည့္ စစ္အစိုးရကုိ ကုိင္လႈပ္ရာ၌ တုိးတက္မႈရွိပါသည္ဆုိၿပီး ျပရန္သက္သက္ ရည္ရြယ္သည္ဟုလည္း ေ၀ဖန္ၾကသည္။
မေကာင္းသည့္ အျပဳအမူမ်ားအတြက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကုိ ဆုလာဘ္ေပးရန္ မသင့္ဆုိၿပီး ကုလသမဂၢ၏ ျမန္မာစစ္အစိုးအေပၚ ေငြေၾကးကူညီေရးအစီအစဥ္ကုိ အေမရိကန္ႏွင့္ ယူေကႏုိင္ငံမ်ားက ဆန္႔က်င္သည္။
ဂမ္ဘာရီကမူ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအကူအညီမ်ား တုိးေပးရန္ ေတာင္းဆုိထားသည့္အျပင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအား ႏုိင္ငံျခားအကူအညီမ်ားမ်ားရေအာင္ ခ်မ္းသာသည့္ႏုိင္ငံမ်ားက လုပ္္ေပးသင့္သည္ဟုလည္း အစီရင္ခံစာ၌ အဆုိျပဴထားသည္။
ျမန္မာအေပၚ ႏုိင္ငံတကာ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားအား ညႇိႏွႈင္းေဆာင္ရြက္ရန္ႏွင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအား ေငြေၾကးကူညီရာတြင္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစရန္အတြက္ စီးပြားေရးႏွင့္လူမႈေရးအဖြဲ႕တခု တည္ေထာင္ေရး ကိစၥကုိလည္း ဂမ္ဘာရီက အႀကံျပဳထားသည္။
ကူညီသည့္ေငြကုိ စစ္အစိုးရက အစိုးရေထာက္ခံသူမ်ားအတြက္ လွည့္မသုံးႏုိင္ေရး၊ လုိအပ္ေနသည့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားထံ တုိက္႐ုိက္ေငြေပးႏုိင္ေရးတုိ႔အတြက္ ကုလသမဂၢသည္ ဒိန္းမတ္၊ ဂ်ပန္၊ နယ္သာလန္ ေနာ္ေ၀စ သည့္ ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ စတင္ေဆြးေႏြးေနၿပီျဖစ္သည္။
ဂမ္ဘာရီ၏ နည္းဗ်ဴဟာသစ္ကုိ လာမည့္ ၂၀၀၉ ႏွစ္ဆန္းပုိင္းတြင္ စစ္အစုိးရထံ တင္ျပရန္ ဂမ္ဘာရီက မွန္းထားသည္ဆုိေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ ေတြ႕ခြင့္ေသခ်ာမွ တင္ျပမည္ျဖစ္သည္။ ဂမ္ဘာရီ၏ အစီရင္ခံစာအေပၚ စစ္အစိုးရဘက္က အျပဴသေဘာတုံ႔ျပန္မွသာ ဘန္ကီမြန္း ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ သြားေရာက္မည္ ျဖစ္သည္။
ဂမ္ဘာရီ၏ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးျပဳျပင္ေရး အဆုိျပဳခ်က္ကုိ တ႐ုတ္ႏွင့္ အေမရိကန္တုိ႔က သေဘာမတူသည့္အတြက္ အေကာင္အထည္ေပၚရန္ အလားအလာ နည္းပါးသည္ဟု သံတမန္အခ်ဳိ႕က ယူဆသည္။ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ေငြေၾကးစီးပြားကပ္ဆုိက္ေနသည့္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ေငြေၾကးကူညီေရး မျဖစ္ႏုိင္ဟု သံတမန္တဦးက ေျပာသည္။
ဂမ္ဘာရီ၏ ၂၀၀၈ မတ္လခရီးစဥ္၌ ကုလသမဂၢ အကူအညီျဖင့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ေျဖရွင္းေပးရန္ အမ်ဳိးသားစီးပြားေရး ဖိုရမ္တခု တည္ေထာင္ေပးမည္ဟု ကုလသမဂၢက ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္သာ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈကို ႐ုပ္သိမ္းေအာင္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးပါက ပိုထိေရာက္မည္ဟု ဗိုလ္မႉးခ်ဴပ္ ေက်ာ္ဆန္းက ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။
ဂမ္ဘာရီေတာင္းဆုိသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးေရးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မရွိေၾကာင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ဖမ္းဆီးထားရျခင္းသည္ တိုင္းျပည္ အေျခအေန ရႈပ္ေထြးေအာင္ ဖန္တီးၿပီး ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ တိုင္းျပည္တည္ၿငိမ္မႈကို အထိပါးမခံႏိုင္ေၾကာင္း ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ဆန္းက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထုိစဥ္က ဂမ္ဘာရီေတာင္းဆုိသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ စစ္အစိုးရ ေဆြးေႏြးေရးကိစၥသည္လည္း ထိပ္ တိုက္ရင္ဆိုင္ေရး၊ အလံုးစုံပ်က္သုဥ္းေရး၊ စီးပြားေရးျဖတ္ေတာက္ေရးႏွင့္ အလံုးစံုပိတ္ဆို႔ေရး (၄) ခ်က္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘက္က စြန္႔လႊတ္မွသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုမည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ေျပာထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုအခ်က္မ်ားကို အန္အယ္လ္ဒီက လုပ္ထားျခင္းမဟုတ္သျဖင့္ မေၾက ညာဟု တုံ႔ျပန္ခဲ့ျခင္းသည္ ပိတ္ဆို႔ေရး လက္နက္ျပန္သံုးမည္ဟု ခံယူထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ဆန္း က ေျပာခဲ့သည္။
ေခတ္ျပိဳင္အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွကူးယူေဖၚျပသည္။
Sunday, December 28, 2008
ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကိုလုပ္ႀကံဖို ့နအဖက၊ထိုင္းဖက္ကိုလႊတ္ထားတဲ့သူေတြကိုဖမ္းမိျပီလား။
Photo : Andaman Hero
ဒီႏွစ္ေယာက္နဲ ့လြတ္သြားတဲ့၊အမ်ုဳိးသားတေယာက္နဲ ့အမ်ဳိးသမီးတေယာက္စီးတဲ့ ဆိုကၠယ္ေနာက္တစီးကို ဆိုကၠယ္ဦး ထုတ္မေဆာင္း ထားလုိ ့ထိုင္းပတၱေရာင္ရဲကရပ္ခိုင္းတာကိုမရပ္ပဲ။တစီးကမဲေဆာက္ျမိဳ ့ထဲဖက္ကိုေမာင္းေျပးသြားတယ္။ဒီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့၊ျမ၀တီဖက္ ကိုေမာင္းေျပးသြားတယ္။
မယ္ေတာ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေကြ ့မွာသူတို ့ဆိုကၠယ္ေမွာက္သြားလို ့ထိုင္းရဲကသူတို ့ကိုဖမ္းဆီးနိုင္ခဲ့တယ္။ထိုင္းရဲကေတာ့၊သတင္းေတြ ထြက္ေနတဲ့အတိုင္းဒီႏွစ္ေယာက္နဲ ့လြတ္သြားတဲ့ဆိုကၠယ္ကအမ်ဳိးသားတေယာက္နဲ ့အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ဟာ၊နအဖရဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦး လႊတ္လာတဲ့အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ထဲကလားဆိုတာကိုသံသယျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီႏွစ္ေယာက္ကိုစစ္ေဆးေနတံုးပဲလို ့အမည္မေဖၚလိုတဲ့ရဲအရာရွိတေယာက္ကေျပပါတယ္။
Monday, November 17, 2008
Wednesday, October 29, 2008
Tuesday, October 7, 2008
စက္ယႏၲရားမ်ားသံုးၿပီး ဖားကန္႔နယ္တြင္ ေက်ာက္စိမ္းတူး သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိခိုက္မႈဆိုးရြားလာ
NEJ/ ၆ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၈။ ။
ကခ်င္ျပည္နယ္ ေက်ာက္စိမ္းထြက္ရိွရာ တာမခံ၊ ဖားကန္႔ေဒသအတြင္း ကုမၸဏီမ်ားက ေတာင္မ်ားကိုၿဖိဳကာ ေက်ာက္ စိမ္းမ်ား ပိုမိုတူးေဖာ္ရွာေဖြလာၾကသျဖင့္ ပထ၀ီေျမအေနအထားႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ဆိုးဆိုးရြားရြား ပ်က္စီးေန သည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။
ဖားကန္႔ေဒသတြင္းရိွ ဦးေတဇ၏ ေက်ာက္ကုမၸဏီႏွင့္ ၀ျပည္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတပ္မေတာ္ အဖြဲ႔ပိုင္ ျမန္မာတ ေကာင္းကုမၸဏီ တျဖစ္လဲ ဟုမ္ပန္းကုမၸဏီတို႔က ေျမတူးေျမေကာ္ကားမ်ားကို ယခုနွစ္အတြင္း ယခင္ႏွစ္ထက္ ႏွစ္ဆ တိုးျမႇင့္အသုံးျပဳကာ ေက်ာက္စိမ္းရွာေဖြေနသည္ဟု ေက်ာက္စိမ္းတြင္းေဒသမွ ထြက္လာသည့္ ဖားကန္႔ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
၎က “ဟုမ္ပန္းဆို အရင္က ဘက္ဖိုး (ေျမတူးေျမေကာ္ကား) ဆယ္စီးေလာက္နဲ႔ သုံးေနတာ၊ အခု (၂၀) ေက်ာ္ေလာက္ သုံးေနတယ္။ ေတဇကုမၸဏီကလည္း ေ၀ခါရြာကို မႏွစ္က ေရႊ႕ေျပာင္းခိုင္းၿပီး အဲလိုကားေတြနဲ႔လုပ္ေနတာ၊ ေျမသယ္ကား ကေတာ့ မရိွပါဘူးဆို (၁၀၀) အထက္မွာရိွတယ္။ အဲဒီကားေတြနဲ႔ ေျမစာသယ္ၿပီး တေနရာမွာ သြားပုံတယ္” ဟု ေျပာ သည္။
ေျမစာမ်ားစြန္႔ပစ္မႈေၾကာင့္ ယခင္ကေခ်ာက္ႏွင့္ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းေနရာမ်ား ေတာင္မ်ားျဖစ္သြားၿပီး ေတာင္မ်ားက ခ်ဳိင့္၀ွမ္းျဖစ္ သြားေၾကာင္း၊ ဥ႐ုေခ်ာင္းမွာ လပိုင္းအတြင္း၌ပင္ ေရေၾကာင္းမ်ား ေျပာင္းေရြ႕ေနသကဲ့သုိ႔ ေခ်ာင္းအက်ယ္မွာ က်ယ္လိုက္ က်ဥ္းလိုက္ျဖစ္ေနေၾကာင္း အဆိုပါဖားကန္႔ေဒသခံက ေျပာသည္။
၎က “ဒီမိုးတြင္းမွာ ဥ႐ုေခ်ာင္းက ေျမစာေတြနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ေနေတာ့ ေ၀ခါေခ်ာင္းက အဲဒီကို စီး၀င္တာတန္႔သြားတယ္။ ဒီေတာ့ ဆိုင္းေတာင္ရြာတရြာလုံး ေရျမဳပ္တယ္။ အရင္ကလည္း ေရေတာ့ျမဳပ္တယ္၊ ျပန္က်ရင္ အိမ္ေတြျပန္ေပၚ လာတယ္၊ အခုေတာ့ ဆိုင္းေတာင္တရြာလုံး ရစရာမရိွေတာ့ဘူး။ ရႊံ႕ႏြံ႔ေတြနဲ႔၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆို စုလစ္မြန္းခၽြန္ပဲ ေတြ႔ရေတာ့တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေက်ာက္စိမ္းတြင္းေဒသ၌ ယခင္ကရိွခဲ့သည့္ ဖားျပင္ေက်းရြာသည္ လြန္ခဲ့သည့္ (၅) ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ေရေအာက္ ေရာက္ရိွသြားကာ ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္ၿပီး ဥ႐ုေခ်ာင္းအတြင္းသို႔ ေခ်ာင္းလက္တက္ျဖစ္သည့္ ေ၀ခါေခ်ာင္းစီး၀င္ရာအနီး တြင္ရိွသည့္ ဆိုင္းေတာင္ေက်းရြာမွာလည္း မၾကာမီေပ်ာက္ဆုံးသြားမည္ကို ဖားကန္႔ေဒသခံမ်ားက စိုးရိမ္ေနၾကသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလိုင္ (၃၀) တြင္ ဖားကန္႔ၿမိဳ႕နယ္၊ ေမွာ္စီစာေက်းရြာအနီးတြင္ စြန္႔ပစ္ထားသည့္ေျမစာပုံၿပိဳက်သျဖင့္ ေျမစာ ပုံေအာက္ေျခတြင္ ေရႊက်င္ေနသူမ်ားႏွင့္ ေက်ာက္ရွာေနသူမ်ား (၁၀) ဦးထက္မနည္း ေသဆုံးခဲ့သည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာ (၁၉) ထုတ္ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မႈခင္း ဂ်ာနယ္တြင္မူ လူ (၃) ဦးေသၿပီး (၄) ဦး ဒဏ္ရာရခဲ့သည္ဟုေဖာ္ျပထားသည္။
လုံးခင္းႏွင့္ ဖားကန္႔အၾကား လမ္းေဘးတြင္ရိွသည့္ အဆိုပါေျမစာပုံႀကီးမွာ အလ်ားေပ (၅၀) ၊ အနံ ေပ (၂၀)၊ အျမင့္ေပ (၈၀) ခန္႔ရိွၿပီး ေက်ာက္ကုမၸဏီႀကီးမ်ားက ေျမစာမ်ား စြန္႔ပစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယင္းမႈခင္းဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပ ထားသည္။
By NEJ
from:khitpyaing web page
ရန္ကုန္လက္က်န္၀န္ထမ္းမ်ားကုိ ၂၀၀၉ မတုိင္မီ ေနျပည္ေတာ္ေျပာင္းခုိင္း
မင္းႏုိင္သူ/ ၆ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၀၈။ ။
ရန္ကုန္တြင္ လက္က်န္ရွိေနသည့္ ဌာနဆုိင္ရာ ၀န္ထမ္းမ်ားအား ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မတုိင္မီ ေနျပည္ေတာ္ေျပာင္းရန္ အမိန္႔ ထုတ္ထားသည့္အတြက္ ၀န္ထမ္းအခ်ဳိ႕ အလုပ္မွထြက္ကုန္သည္ဟု စုံစမ္းသိရသည္။
“သူတို႔က ရန္ကုန္မွာ ၀န္ထမ္းနည္းနည္းပဲ ထားေတာ့မယ္။ က်န္တာအားလုံး ေျပာင္းဆိုတဲ့မူကို က်င့္သုံးေနၿပီ။ အခုကို ေျပာင္းေနၾကရၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဘယ္ေျပာင္းခ်င္ပါ႔မလဲ၊ ရတဲ့လစာက တလစာ လက္ဖက္ရည္ဖိုးပဲရွိတာ။ အလုပ္ ကေလးရွိတယ္ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္လို႔သာ ေမွးေနၾကရတာ။ ဟိုကိုသာ ေျပာင္းရရင္မလြယ္ဘူး။ ဟိုမွာက သြားေရးလာေရး ခက္သလို လူႀကီးေတြနဲ႔နီးေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္ ေၾကာက္ေနရမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခု ထြက္စာတင္ထားတယ္” ဟု သာသနာ ေရးဦးစီးဌာနမွ ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
ရန္ကုန္လက္က်န္၀န္ထမ္းမ်ားကုိ ေနာက္ဆုံးအသုတ္ ေနျပည္ေတာ္ေျပာင္းမိန္႔ေပးျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ေထာက္ခံမဲကုိ စုစုစည္စည္း ရႏုိင္ရန္ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု အခ်ဳိ႕၀န္ထမ္းမ်ားက ယူဆ သည္။ သို႔ေသာ္ ေနျပည္ေတာ္မွ အိမ္ရာအကြက္မ်ားကုိ စည္ကားေစလုိ၍ ျမန္ျမန္ေျပာင္းခုိင္းျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု အခ်ိဳ႕က ယူဆသည္။
မိုး/ဇလမွ ၀န္ထမ္းတဦးက “က်မတို႔ ဌာနမွာ အပို၀င္ေငြ ရေပါက္ရလမ္းက အင္မတန္ နည္းပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေျပာင္းရ ေရႊ႕ရမယ္ဆိုေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ဒီမွာက အိမ္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားေတာ့ စားေနရေသးတယ္၊ ဟိုမွာဆို မလြယ္ဘူး။ အလုပ္ ထြက္လိုက္ၿပီးေတာ့ အျပင္မွာပဲ လုပ္ကိုင္စားေတာ့မယ္” ဟု ဆိုသည္။
ေနျပည္ေတာ္သို႔ ၀န္ထမ္းမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕မႈကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးၿပီး ယခုလည္း အလုံးအရင္းျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ ခိုင္းမႈမ်ား စတင္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ယခုကဲ့သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေစမႈမ်ားေၾကာင့္ လစာေငြနည္းပါးကာ အပို၀င္ေငြ မရရွိႏိုင္သည့္ ဌာနမ်ားမွ ၀န္ထမ္းမ်ား အခက္အခဲေတြ႕ၾကရၿပီး အလုပ္ထြက္စာတင္သူမ်ား မ်ားျပားေနသည္ဟု ၀န္ထမ္း မ်ား အသိုင္းအ၀န္းမွ ၾကားသိရသည္။
ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခိုင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္း အမ်ားအျပား အလုပ္ထြက္လိုၾကၿပီး အခ်ဳိ႕က ျပည္ပထြက္ အလုပ္လုပ္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကသကဲ့သုိ႔ အခ်ဳိ႕ကလည္း အန္ဂ်ီအုိမ်ားတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ သက္ဆိုင္ရာသင္တန္းမ်ားသို႔ တက္ေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။
ယခုကဲ့သို႔ ၀န္ထမ္းမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ခိုင္းမႈမ်ားအျပင္ ရန္ကုန္ရွိ ၀န္ႀကီးဌာနပိုင္ အေဆာက္အဦမ်ားအား နအဖစစ္အစိုးရ က ျပည္ပကုမၸဏီမ်ားသို႔ အငွားခ်ထားမႈႏွင့္ ေရာင္းခ်မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနၿပီး မၾကာမီကာလတြင္လည္း ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္းရွိ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး ဦးစီးဌာနပိုင္ အေဆာက္အဦကို ေရာင္းခ်လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနမွ အမည္မေဖာ္ လိုသည့္ အဆင့္ျမင့္အရာရွိတဦးက ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္႐ုံးမွ ဝန္ႀကီးဌာနအသီးသီးသို႔ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရဆိုလွ်င္ ၂ဝဝ၅ ခု ေအာက္တုိဘာမွ ၂ဝဝ၆ ခု ဧၿပီလထိ (၆) လအတြင္း ရန္ကုန္ ဝန္ႀကီးဌာနေပါင္း (၃ဝ) ႏွင့္ ႐ုံးဌာန (၈) ခု၏ ႐ုံးပစၥည္းမ်ားကုိ စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္႐ုံး အစီအစဥ္ျဖင့္ စစ္သုံးယာဥ္ အစီး (၃,၉ဝ၃) စီးသုံးၿပီး ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
မူလက ၂ဝဝ၆ ခု ေမလ (၂ဝ) ရက္မွာ ရန္ကုန္ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားအားလုံး ေနျပည္ေတာ္အၿပီးသတ္ ေျပာင္းရန္ ရည္မွန္းခဲ့ ေသာ္လည္း အဆင္မေျပခဲ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္္ ၂ဝဝ၆ ခု ေမလမွ စက္တင္ဘာထိ (၄) လအတြင္း စစ္သုံးယာဥ္ (၁,၃၃၆) စီးႏွင့္ ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားကုိ ထပ္မံေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည္။ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ား ေနျပည္ေတာ္မေျပာင္းခင္ (၃) ႏွစ္စာ ဖုိင္တြဲ မ်ားကလြဲၿပီး အေစာပုိင္းႏွစ္မ်ားမွ ဖုိင္မွန္သမွ် ဖ်က္ဆီးရန္ အထက္အာဏာပုိင္မ်ားက ၫႊန္ၾကားခဲ့သည္။
By NEJ
from : khitpyaing web page
႐ုံးထုတ္ရာတြင္ မိသားစု၀င္မ်ား ၾကားနာခြင့္မရ၍ ၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ားက တရား႐ုံးႏွင့္ ဆက္လက္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မည္ မဟုတ္
႐ုံးထုတ္ရာတြင္ မိသားစု၀င္မ်ား ၾကားနာခြင့္မရ၍ ၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ားက တရား႐ုံးႏွင့္ ဆက္လက္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မည္ မဟုတ္
အင္းစိန္ေထာင္ သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ သီးသန္႔ တရား႐ုံးတြင္ ၎တို႔အား ယေန႔ ႐ုံးထုတ္ရာသို႔ မိသားစု၀င္မ်ားကုိ လာေရာက္ ၾကားနာခြင့္မေပးေသာေၾကာင့္ ထင္ရွားသည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ မင္းကိုႏိုင္၊ ကုိကုိႀကီးတို႔ အပါအ၀င္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ယခုကဲ့သို႔ တရား႐ုံးအား ေျပာၾကား သည္ဟု ေရွ႕ေန ဦးခင္ေမာင္႐ွိန္က ေျပာသည္။
၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုကိုႀကီး၏ ညီျဖစ္သူကုိေအာင္ထြန္းကလည္း ၿပီးခဲ့သည့္ ေသာၾကာေန႔က ႐ုံးထုတ္ရာမွ အျပန္တြင္ ေထာင္အာဏာပိုင္တဦးက ယေန႔မွ စ၍ ႐ုံးထုတ္ရာသို႔ မိသားစု၀င္မ်ားကိုၾကားနာခြင့္မျပဳ ေၾကာင္းမွာၾကား လိုက္သည္ဟု ေျပာျပသည္။
“ပုံမွန္ေထာင္ ၀င္စာေတြ႕ေနၾက တနလာၤ၊ အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူး တရက္ကိုလည္း အဲဒါကို ဖ်က္လိုက္ၿပီတဲ့၊ စေန၊ တနဂၤေႏြ တရက္ မွာ လာေတြ႕ၾကပါဆိုၿပီး ေျပာင္းလိုက္ၿပီဆိုၿပီးေတာ့ ေထာင္အရာရွိက အေၾကာင္းၾကားတယ္၊ ဒါ သက္ဆိုင္ရာက ေျပာတာ တဲ့၊ အဲဒါ တေယာက္က၊ ဒါဆိုရင္ အတြင္းထဲက လူေတြ ၂ ပတ္စာ ဒုကၡေရာက္မယ္ ဆိုၿပီးသြားေျပာေတာ့မွ မေန႔က ပါဆယ္ ပို႔ခြင့္ရတယ္၊ လူမေတြ႕ရဘူး”ဟုလည္း ကိုေအာင္ထြန္းက ေျပာသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ စက္တင္ဘာလဆန္းမွ စတင္၍ ႐ုံးထုတ္ရာသို႔ မိသားစု၀င္မ်ား ၾကားနာခြင့္ရခဲ့ၿပီး ယခု မည္သည့္ အေၾကာင္းျပ ခ်က္မွ မည္မည္ရရ မသိရွိရဘဲ ၾကားနာခြင့္ ျပန္လည္ပိတ္ပင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ၎က ေျပာဆိုသည္။
လြန္ခဲ့သည့္အပတ္အတြင္း လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူ မစုစုေႏြးကို ႐ုံးထုတ္ရာတြင္လည္း အာဏာပိုင္မ်ားက အစ္မျဖစ္သူ မေဌးေဌးၾကည္ကို ေတြ႕ခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။
ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း(AAPP) အတြင္းေရးမႉး ဦးတိတ္ႏိုင္ က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား႐ုံးထုတ္ရာတြင္ မိသားစု၀င္မ်ားအေနႏွင့္ နဂုိအခြင့္အေရးအရ ၾကားနာ ခြင့္ရွိသည္ဟု ေျပာဆိုသည္။
“က်ေနာ္တို႔ၾကားတာက မိသားစု၀င္ေတြက တရား႐ုံးမွာ ၾကားနာခြင့္မရွိဘူးလို႔ၾကားတယ္၊ ေနာက္ ဒီအပတ္ထဲမွာ တနလာၤေန႔ က ေသာၾကာေန႔အထိ ေထာင္၀င္စာ ေတြ႕လို႔မရေတာ့ဘူးလို႔ၾကားတယ္၊ နဂုိရွိၿပီးသားအခြင့္ အေရး အရ မိသားစုေတြက ၾကားနာခြင့္ရွိရပါမယ္၊ ဒါကို ကန္႔သတ္ေနတယ္ဆိုတာက နအဖ က အခုအခ်ိန္မွာ အရမ္းကုိ အေၾကာက္ တရားေတြႀကီးေန တယ္လို႔က်ေနာ္တို႔ ျမင္ပါတယ္”ဟု ဦးတိတ္ႏိုင္ က ေျပာသည္။
ယခု အဖမ္းအဆီးခံထားရသည့္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားက ႐ုံးထုတ္ရာတြင္ လက္ထိပ္မခတ္ရန္၊ တရားခြင္၌ မိသားစု ၀င္မ်ားႏွင့္ သတင္း မီဒီယာမ်ားကို ၾကားနာခြင့္ ျပဳရန္တို႔ကို ၎တို႔၏ အက်ိဳးေဆာင္ေ႐ွ႕ေနမ်ားမွ တဆင့္ ေတာင္းဆိုထား သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၇ ခု ၾသဂုတ္လအတြင္းက ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေပၚရန္ အစျပဳခဲ့ေသာ ေလာင္စာဆီႏွင့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပခဲ့သည့္အတြက္ မင္းကိုႏိုင္၊ ကုိကုိႀကီး၊ ကိုျမေအး၊ ကိုေက်ာ္မင္းယု ေခၚ ကိုဂ်င္မီ၊ ကိုမင္းေဇယ်တို႔ အပါအ၀င္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕၀င္မ်ားကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔အထဲမွ အမ်ားစုမွာ ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ က်ခံၿပီးသူမ်ားျဖစ္သည္။
ယေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ ကုိစုိးျမင့္ထိန္ကို အာဏာပိုင္မ်ားက ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ ႏွင့္ ၆ လ ခ်မွတ္လိုက္ၿပီး မခင္ေအး ဆိုသူ အမ်ိဳးသမီး ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူႏွင့္ တျခားေသာ ၂ ဦးကို ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ႏွင့္ ၆ လ ခ်မွတ္ လိုက္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားအဖြဲ႕(USCB)ႏွင့္ AAPP တို႔ကလည္း ယေန႔ ရက္စြဲျဖင့္ လြန္ခဲ့သည့္ တႏွစ္အတြင္း ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၇၈ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ တိုးလာေၾကာင္းႏွင့္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ဖမ္းဆီးထားသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး ျပန္ လႊတ္ေပးရန္ ပူးတြဲေၾကညာခ်က္ထုတ္ ျပန္ထားသည္။
“က်ေနာ္တို႔ အဓိက ေတာင္းဆိုတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ခ်က္ခ်င္း လႊတ္ေပး ဖို႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပေနတဲ့ လူေတြကို စနစ္တက်ၿဖိဳခြဲေနတဲ့ ကိစၥေတြ ကို ရပ္တန္းက ရပ္ဖို႔နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ အႏိုင္ရ ပါတီ၊ တိုင္းရင္းသားကုိယ္စားလွယ္ ေတြ နဲ႔ နအဖ နဲ႔ အဓိပၸာယ္ျပည့္၀တဲ့ သုံးပြင့္ဆိုင္ ေတြ႕ဆုံ ေဆြးေႏြးဖို႔ အေရးတႀကီးလိုေနၿပီဆိုတာကို ေထာက္ျပ ထားပါတယ္”ဟု ဦးတိတ္ႏိုင္က ေျပာသည္။
ယင္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီေရး ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈတြင္ ပါ၀င္လာရန္ အေရး တႀကီး လိုအပ္သည္ဟုလည္း ၎က ေျပာဆုိသည္။
“က်ေနာ္တို႔ ေၾကညာခ်က္ကိုေပးထာတာကိုက အေမွာင္ထုဆီကို ဦးတည္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံ(The Future in the dark)၊ ဆိုလိုတာက ဒီလိုသာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို မလႊတ္ေပးဘဲနဲ႔ ဆက္လက္ ဖမ္းဆီးေနဦးမယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ကို ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု လည္း ဦးတိတ္ႏိုင္က ဆက္ေျပာသည္။
အဆိုပါေၾကညာခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း အပါအ၀င္ အေရးႀကီး သည့္ ၆ ေနရာသို႔ ျဖန္႔ေ၀ေပးပို႔ေၾကာင္း၊ ဥေရာပ သမဂၢ ၊ အာဆီယံ ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာင္စီ စသျဖင့္ ၁၇ ေနရာကို မိတၱဴပူးတြဲေပးပို႔ထားေၾကာင္းလည္း သိရသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၁၃၀၀ခန္႔ရွိခဲ့ၿပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ၁၁၉၂ ဦးရွိကာ ယခု ႏွစ္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ၂၁၂၃ ဦး ရွိေၾကာင္း ယခုပူးတြဲေၾကညာခ်က္အရ သိရွိရသည္။
from :Irrawaddy web page
တူရကီႏိုင္ငံတြင္ ကုန္ကားတိမ္းေမွာက္၊ ျမန္မာႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္ ၁၈ ဦး ေသဆံုး
ဧရာ၀တီ | ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂၀၀၈
တူရကီႏိုင္ငံ မယ္ကာရၿမိဳ႕ (Malkara) အနီးတြင္ ကုန္တင္ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တစီး ယမန္ေန႔ကတိမ္းေမွာက္ခဲ့ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္ႏိုင္ငံတို႔မွ တရားမ၀င္ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ၁၈ ဦးေသဆံုးကာ ၂၃ ဦး ဒဏ္ရာရရွိေၾကာင္း သိရသည္။
တိမ္းေမွာက္ခဲ့သည့္ ကုန္တင္ယာဥ္သည္ ေနာက္ခန္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္ႏိုင္ငံတို႔မွ တရားမ၀င္ အလုပ္ သမားမ်ားကိုတင္ေဆာင္လာေသာ လူကုန္ကူးသည့္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ျဖစ္သည္ဟု ေဒသအာဏာပိုင္တို႔က အတည္ျပဳေျပာ ဆိုေၾကာင္း တူရကီအစိုးရပိုင္ Anatolia သတင္းဌာနက ေျပာဆိုသည္။
ေသဆံုးသူမ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားပိုမ်ားသည္ဟုလည္း ေဒသအာဏာပိုင္က ေျပာသည္။
ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ တိမ္းေမွာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ကားေမာင္းသမား ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လ်က္ရွိၿပီး ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေပၚ၌ စီးနင္း လိုက္ပါလာသူမ်ားသည္ ဂရိႏိုင္ငံသို႔ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္ရန္ စီစဥ္ထားသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ တရာမ၀င္ သြားေရာက္လိုသူမ်ားသည္ တူရကီႏိုင္ငံမွတဆင့္ အဆင့္ဆင့္ သြားေရာက္ေလ့ရွိေၾကာင္း စံုစမ္းသိရွိရသည္။
from :Irrawaddy web page
စစ္အစိုးရ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေၾကာင့္ ေရႊဆိုင္ပိုင္ရွင္မ်ား အခက္ေတြ႕ေန
ေအာင္သက္ဝိုင္း | ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂၀၀၈
စစ္အစုိးရက အတင္းအက်ပ္ ၀င္ေရာက္ ထိန္းခ်ဴပ္ေနေသာေၾကာင့္ ေရႊအေရာင္း အ၀ယ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနသူ မ်ားမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရာင္း၀ယ္ျခင္း မျပဳ ႏုိင္သည့္အျပင္ အစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳပါက ေရႊလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ မရရွိႏုိင္သည့္ အေျခအေနမ်ား ေပၚေပါက္ေနေၾကာင္း ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၱေလးေရႊဆိုင္ ပုိင္ရွင္ မ်ားက ေျပာသည္။
ေရႊေစ်းအတက္အက်ေပၚမူတည္ၿပီး ျပည္တြင္းအေျခခံ စားေသာက္ကုန္ႏွင့္တျခား ကုန္စည္ေစ်းႏႈန္းမ်ား ႐ိုက္ခတ္ေျပာင္း လဲမႈရွိေသာေၾကာင့္ စစ္အစိုးရသည္ ေရႊေစ်း အတက္အက်ကို အထူးအေလးထားကိုင္တြယ္ေနၿပီး ေရႊေစ်းႏႈန္းကို အပတ္စဥ္ အစည္း အေ၀းထုိင္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ားျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း ေရႊစီးပြားေရး သမားမ်ားကေျပာသည္။
စစ္အစိုးရက ေရႊေရာင္း၀ယ္ေရး ေစ်းကြက္ကို ၀င္ေရာက္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ရန္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္တြင္ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းကို ဖြဲ႕စည္းေပးၿပီး ေရႊေစ်းကြက္ကို ျခယ္လွယ္ေနခဲ့ကာ ေျခာက္ႏွစ္ ခန္႔အၾကာ ယခု ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ တြင္ ေရႊေစ်းကြက္မွာ စစ္အစိုး ရ၏ တုိက္႐ိုုက္ကိုင္တြယ္မႈ ေအာက္ ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ ေရႊလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သည့္ စီးပြားေရး သမား မ်ားက ဆိုသည္။
“ေရႊေစ်းကို ၀န္ႀကီးဦးေအာင္ေသာင္း ကြပ္ကဲတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ထိန္းသိမ္းေရး ေကာ္မတီက အပတ္စဥ္ အစည္းအေ၀းထုိင္ၿပီး တိုက္႐ိုက္ကိုင္တြယ္တယ္။ အဲဒီ အစည္းအေ၀း ကို ေရႊလုပ္ငန္းရွင္အသင္းက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ က ပုံမွန္တက္ၿပီး ဦးေအာင္ေသာင္း ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေရႊေစ်းႏႈန္းကို ညႇိႏႈိင္း သတ္မွတ္ေပးရတယ္” ဟု မႏၱေလး ေရႊဆိုင္ စီးပြားေရး သမား တဦးက ေျပာသည္။
စစ္အစုိးရက ေရႊေစ်းကို ထိန္းခ်ဳပ္သည့္အျပင္ ေရႊအေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ကုိင္သည့္ စီးပြားေရး သမားမ်ားကိုပါ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ ရန္အတြက္ ၎တို႔အတင္းအက်ပ္ဖြဲ႕စည္းခိုင္းထားသည့္ ေရႊ လုပ္ငန္းရွင္ အသင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ျခင္းမရွိပါက ေရႊလုပ္ငန္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ လုပ္ငန္း လိုင္စင္မ်ား ထုတ္ေပးျခင္း၊ သက္တမ္းတုိးျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ေပးသည့္အတြက္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အခက္အခဲေတြ႕ေနရေၾကာင္း ရန္ကုန္ေရႊလုပ္ငန္းရွင္တဦးက ရွင္းျပသည္။
“ရန္ကုန္မွာ ေရႊဆိုင္စီးပြားေရးလုပ္မယ္ဆိုရင္ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္အသင္းကို မျဖစ္မေန၀င္ရတယ္။ မ၀င္ရင္ ရန္ကုန္စည္ပင္ က ေရႊဆိုင္လိုင္စင္ထုတ္မေပးဘူး” ဟု ၎က ေျပာသည္။
အစိုးရ၏ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ ေရႊလုပ္ငန္းလုပ္ကုိင္သူ အားလံုး ေရႊလုုပ္ငန္းရွင္ အသင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေနရၿပီး ေရႊေစ်းႏႈန္းကို အာဏာပိုင္မ်ားက ညိႇႏႈိင္းသတ္မွတ္ေပးသည့္ ေစ်းႏႈန္းျဖင့္ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳေနရ၍ ယခုအခါ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္ အသင္းတြင္ အသင္း၀င္ စီးပြားေရး သမား ၈၆၀ ထိရွိလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေရႊလုပ္ငန္းရွင္ အသင္း၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သိရသည္။
“အသင္း၀င္မွ လုပ္ငန္းလုုပ္ဖို႔ အဆင္ေျပမယ္ဆိုေတာ့ ၀င္ရတာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အသင္း၀င္ေတြကလည္း စိတ္ပါလို႔ ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မျဖစ္မေန၀င္ရမယ္ ဆိုေတာ့ ၀င္ၾကတဲ့ သေဘာပါပဲ” ဟု မႏၱေလးမွ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္တဦးက ေျပာျပသည္။
ကမၻာ့ေရႊေစ်းတက္ခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံတြင္းေရႊေစ်းလည္းတက္ေၾကာင္း၊ သို႔ရာတြင္ ထုိကဲ့သို႔ ေရႊေစ်းတက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ စစ္အစုိးရ က ေစ်းကို အတင္းအက်ပ္ ဖိအားေပး ခ်ခိုင္းၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္ေလ့ရွိသည့္ အတြက္ ေရႊေစ်းတက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ေရႊကုန္သည္မ်ား က အေရာင္း အ၀ယ္မ်ား ရပ္တန္႔ထားေလ့ရွိေၾကာင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရာင္း၀ယ္ခြင့္ မရွိျခင္းက စီးပြားေရးသမားမ်ားကို အခက္အခဲမ်ားျဖစ္ေစေၾကာင္း ရန္ကုန္ ေရႊကုန္သည္ တဦးက ေျပာသည္။
“တကယ္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကို က်င့္သုံးမယ္ဆိုရင္ ေစ်းကြက္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္စရာ မလိုပါဘူး။ ဒီလုိ အသင္းအဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕ ၿပီး စီးပြားေရးသမားေတြကို အက်ပ္ကိုင္တာမ်ဳိးလည္း မလုပ္သင့္ပါဘူး။ စီးပြားေရးတုိးတက္ဖို႔၊ ေစ်းကြက္ကို လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေရာင္း၀ယ္ ႏုိင္ေအာင္ ဖြင့္ေပးဖို႔လိုပါတယ္” ဟု အသက္ ၅၃ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ရန္ကုန္ေရႊကုန္သည္တဦးက အႀကံျပဳသည္။
ယခုအခါ ေရႊေစ်းကြက္တြင္ အေခါက္ေရႊတက်ပ္သားလ်င္ က်ပ္ငါးသိန္း ေျခာက္ေသာင္းႏွင့္ ခုနစ္ေသာင္းၾကား ရွိေနၿပီး အလုပ္အကုိင္ရွားပါးမႈႏွင့္ စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈေၾကာင့္ ေရႊ၀ယ္သူူ နည္းလာေၾကာင္း ရန္ကုန္ေရႊကုန္သည္မ်ားက ဆိုၾကသည္။
from:Irrawaddy web page
မသိလုိ႔မွားတာပါ ဆုိတုိင္း …
ေအာင္ေက်ာ္ | စက္တင္ဘာ ၂၆၊ ၂၀၀၈
ယမန္ႏွစ္က ဘာသာေရးပြဲတခုတြင္ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ေနျပည္ေတာ္မွ အရာရိွၾကီးတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဆံုျဖစ္သည္္။ သည္လုိျဖင့္ စကားစပ္မိၾကရာက ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ကန္ေတာ့တဲ့အခါ ခါးမွာခ်ိတ္ထားေသာ ေသနတ္ကုိ ျဖဳတ္ထားသင့္ေၾကာင္းကိစၥ ေရာက္သြားသည္။
မိတ္ေဆြတေယာက္က ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ၀ိနည္းေတာ္ရိွေၾကာင္း၊ “အဂါရ၀ ငါးပါး” ကုိ ေရွာင္ရွားၾကရေၾကာင္း၊ အျမင့္မွာ ရိွေနသူ၊ ေက်ာေပးထားသူ၊ မေလးမစား အမူအယာျပသူ၊ လက္နက္ကုိင္ေဆာင္ထားသူ၊ အရုိအေသ မျပဳသူတုိ႔ကုိ တရား မေဟာရ၊ အကန္ေတာ့ မခံၾကရေၾကာင္း၊ အကန္ေတာ့ခံမိပါက ရဟန္းေတာ္တြင္ အာပတ္ သင့္ ေရာက္ပါေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။
ဥပမာ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ အာဏာရိွစဥ္က တရက္တြင္ ပဲခူးၿမိဳ႕မွ စာသင္တုိက္ႀကီး တတုိက္သုိ႔သြားကာ ဆရာေတာ္ကုိ ဖူးေတြ႕ ေၾကာင္း၊ ထုိအခါ ဆရာေတာ္က “ငါ့ကုိရိွမခုိးခင္ မင့္ခါးက ေသနတ္ကုိ အရင္ျဖဳတ္ပါဦး” ဟု အမိန္႔ရိွ ေၾကာင္း၊ ထုိစကားကုိ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔က သူ႔ကုိ ဆရာေတာ္က ရႈတ္ခ်စကားဆုိသည္အထင္ႏွင့္ ခ်က္ျခင္းလွည့္ျပန္ သြားခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
မသိနားမလည္လုိ႔ပါဆုိၿပီး အမွားတခုကုိ က်ဴးလြန္မိလွ်င္ အကုသုိလ္ကံကေတာ့ ခြင့္လႊတ္မည္ မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါ သည္။ အမိအဘကို မသတ္ရဆုိသည့္ ပညတ္ခ်က္ကုိ မသိနားမလည္လုိ႔ဆုိၿပီး က်ဴးလြန္မိလွ်င္ ထုိသူ မွာ ကံႀကီးထုိက္ မည္ပင္ ျဖစ္သည္။
ယေန႔ကာလတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားက နအဖ၊ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ႀကံ႕ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္စသည့္ အေပါင္းပါမ်ားအား သံဃာကုိ ေစာ္ကားေမာ္ကား ျပဳမႈမ်ားေၾကာင့္ “ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ” ေဆာင္ထား ၾကသည္။
အမွန္စင္စစ္ ထုိ “ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ” ဆုိသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ သာသနာေတာ္ထမ္း ရွင္ရဟန္းတုိ႔အား ေစာ္ကားျပဳမူလာျခင္းကုိ ေနာင္မျပဳရဲေအာင္ ကံေဆာင္တားျမစ္ ဆံုးမျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အၾကင္သူသည္ …
• ရဟန္းတို႔အား လာဘ္မရစိမ့္ေသာငွာ အားထုတ္၏။
• ရဟန္တုိ႔အား အက်ိဳးမဲ့စိမ့္ေသာငွာ အားထုတ္၏။
• ရဟန္းတုိ႔အား ေနရာမရစိမ့္ေသာငွာ အားထုတ္၏။
• ရဟန္းတုိ႔ကုိ ဆဲေရး၏၊ ၿခိမ္းေျခာက္၏။
• ရဟန္းအခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားေစ၏။
• ျမတ္စြာဘုရား ေက်းဇူးမဲ့ကုိ ေျပာ၏။
• တရားေတာ္၏ ေက်းဇူးမဲ့ကုိ ေျပာ၏။
• သံဃာ၏ ေက်းဇူးမဲ့ကုိ ေျပာ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ထုိအဂၤါ ရွစ္ပါးႏွင့္ညိစြန္းေသာ ဥပါသကာအား သပိတ္ေမွာက္ရမည္ဟု စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္ စာ-၂၆၅ ခုဒၵက ၀တၳဳကမၼ အခန္းက႑တြင္ သပိတ္ေမွာက္အဂၤါရွစ္ပါးကုိ ျပဆုိထားသည္။
“ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ”ကုိ သာသနာေတာ္အတြင္း ရိွရိွသမွ်ေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဆႏၵရယူျပီးမွ သိမ္အတြင္းတြင္ ကမၼ၀ါစာျဖင့္ ျပဌာန္းရသည္ျဖစ္၍ ရဟန္းေတာ္တပါးတေလ၏ ျပဌာန္းခ်က္မဟုတ္။ သံဃာေတာ္အားလံုး၏ အမိန္႔ အာဏာျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကံျပဳစဥ္က မိမိဆႏၵပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ သာသနာေတာ္ထမ္း ရဟန္းေတာ္တုိင္းက ေလးစားလုိက္ နာၾကရသည္။ ထုိကံေဆာင္ျခင္းမွ ေသြဖည္၍ ကံျပဳခံရသူမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးကိစၥမ်ား လက္ခံ ေဆာင္ရြက္ေပးပါက ထုိပုဂိၢဳလ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပညတ္ခ်က္ကုိ က်ဴးေက်ာ္ရာေရာက္သျဖင့္ အာပတ္ သင့္ေရာက္ပါသည္။
“ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ”၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဘာသာေရးကုိ မသိနားမလည္၍ တၾကိမ္တခါ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္မိျခင္းကုိ အခ်ိန္မီ သိရိွကာ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ႏိုင္ေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။
ကာယကံရွင္မ်ားက မိမိတုိ႔ျပဳမွားမိသည္မ်ားကုိ သံဃာသုိ႔ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မွသာလွ်င္ ကံေဆာင္ထားျခင္းမွ ရုပ္သိမ္းေပးခြင့္ ရိွပါသည္။ ျပန္လည္ရုပ္သိမ္းမည္ဆုိကလည္း၊ ကံေဆာင္စဥ္က နည္းအတုိင္း၊ သံဃာအားလံုး၏ ဆႏၵရယူျပီး သိမ္အတြင္း ၀ယ္ ကမၼ၀ါစာျဖင့္ ျပန္လည္၍ ကံလႊတ္ ရုပ္သိမ္းေပးေတာ္မူၾကရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သံဃာေတာ္မ်ားက နအဖအစိုးရႏွင့္အေပါင္းပါ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ၾကံ႕ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္တုိ႔ အားလံုး အေပၚ “ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ” ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္ခဲ့ပါျပီ။ တၾကိမ္မွ် မေတာင္းပန္ခဲ့ဘူးပါ။ ထုိသုိ႔ မေတာင္းပန္ျခင္းသည္ နအဖ စစ္အစုိးရႏွင့္ အေပါင္ပါမ်ားအဖုိ႔ သံသရာခရီးတြင္ နစ္သည္ထက္ နစ္လာၾကရဖုိ႔ သာ ရိွေပသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားအား အလွဴအတန္းစသည္ ေပးလွဴခြင့္၊ ဥပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္ခြင့္၊ ေသလွ်င္ သရဏဂံုတင္ခြင့္ ဆံုးရႈံးၾကရေပေတာ့မည္။ လူ႔ဘ၀ကုိရပါလွ်က္ အေပါင္းအသင္း မွားသျဖင့္ လူျဖစ္ရႈံးၾကရေလျပီ။
လတ္တေလာအားျဖင့္ သံဃာမ်ားက ထုိကံေဆာင္ထားၾကသည့္အတြက္ မိမိတုိ႔တြင္ “သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ” ဟူေသာ သရဏဂံု တပါး က်ိဳးေပါက္သြားၾကျပီ။ သရဏဂံု မတည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကရျပီ။ ထုိသူမ်ားအဖုိ႔ မည္မွ် ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္၍ လွဴလုိၾကသည္ျဖစ္ေစ၊ လွဴေလသမွ် တန္းေလသမွ် ဘာကုသုိလ္မွ်မရႏိုင္ေတာ့ျပီ။ စစ္တပ္၊ ရဲ ၊ ၾကံ႕ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္တုိ႔ အားလံုး သတိထားၾကစရာပါ။ ကုသုိလ္လုပ္၍မရေတာ့လွ်င္ အသက္ရွင္ေနသည့္ ကာလတေလွ်ာက္ အကုသုိလ္သာ စုမိၾကဖုိ႕ျဖစ္လာသည္။
ယခုလတ္တေလာမွာေတာ့ နအဖက ၄င္းတုိ႔လုပ္ေနၾကလုပ္ထံုးအတုိင္း သံဃာေတာ္မ်ားကပဲ သူတုိ႔ အလွဴကုိ လက္ခံေနၾက သေယာင္ေယာင္ ဆရာေတာ္ေတြကုိ ၀ါဆုိသကၤန္းေတြကပ္၊ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးမ်ားသုိ႔ ဆြမ္းဆန္ ေတာ္ အိတ္ေတြ၊ ၀တၳဳ ပေဒသာပင္ေတြ ေ၀ေနေအာင္လွဴျပ ေနၾကသည္။ စင္စစ္ ထုိအလွဴမ်ားအေပၚ သံဃာ ေတာ္ မ်ားက သာယာမႈျဖစ္ေတာ္ မမူၾက။ ထုိအလွဴမ်ားေၾကာင့္ လွဴရသူတုိ႔မွာ ကုသုိလ္မရသည့္ျပင္ ရဟန္းေတာ္ တုိ႔အား အာပတ္သင့္ ေရာက္ေအာင္ တြန္းပုိ႔ေနရာသာေရာက္ေနသည္။ ကုသုိလ္ျပဳကာမွ ငရဲသာရေနသည္။
အဆုိးဆံုးကေတာ့ သံဃာ့၀ိနည္းကုိ နားမလည္ဘဲ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ လူပုဂိၢဳလ္မ်ားကဲ့သုိ႔ ဆက္ဆံေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အေရးအခင္းမွာ ပါသည္ဆုိလွ်င္ပင္ သူတုိ႔မွာ ဆံုးမၾကဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းရထားသူမ်ားလုိ သံဃာေတာ္ ေတြကုိ ရိုက္လုိရုိက္၊ သတ္လုိသတ္ သကၤန္းဆြဲခြၽတ္ လုိခြၽတ္္ျပဳေနၾကသည္။
သံဃာေတာ္ျဖစ္ျပီဆုိသည္ႏွင့္ ကာယကံရွင္၏ ဆႏၵမပါဘဲ၊ မည္သူတစံု တဦးကမွ် သကၤန္းကို ဆြဲခြၽတ္၍မရပါ။ ထုိပုဂိၢဳလ္ ကုိယ္တုိင္က ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတာ္ႏွင့္မညီဘဲ ပါရာဇိက ကဲ့သုိ႕ေသာ လူ၀တ္လဲေပးရမည့္ သိကၡာပုဒ္ ေတာ္ကုိ က်ဴးလြန္ ေဖာက္ဖ်က္မိသည့္တုိင္ ထုိအျပစ္ကုိ ရဟန္းေတာ္ကုိယ္တုိင္က ၀န္ခံမွသာ လူ၀တ္လဲေပးႏိုင္ သည္။
အကယ္၍ ဇြတ္အတင္းဆြဲခြၽတ္သျဖင့္ ကုိယ္ေပၚတြင္ သကၤန္းမရိွေတာ့လင့္ကစား၊ ကာယကံရွင္က မိမိသည္ ရဟန္းတပါး ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ယူထားေလသမွ် သံဃာအျဖစ္မွာပဲ ရိွေနေပသည္။ ထုိပုဂိၢဳလ္ကုိ ရုိက္ႏွက္ ညွဥ္းပန္း ျခင္းျပဳျပဳသမွ်သည္ သံဃာအေပၚက်ဴးလြန္မိျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။
စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ သံဃာေတာ္ဆိုသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ တတန္းတည္းထား ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္ၾကရမည့္ ရတနာ သံုးပါး ၀င္ ျဖစ္ေတာ္မူၾကသည္။ ရတနာသံုးပါးကုိ ျပစ္မွား က်ဴးလြန္ရဲေနၾကသည္။
“သံဃာမရိွလဲျဖစ္ပါတယ္”ဆုိသည့္စကားမွာ သရဏဂံု ပ်က္ေစပါသည္။
ထုိအကုသုိလ္မ်ားေၾကာင့္ ျပစ္မွားၾကသူတုိ႔မွာ သံဃာဂုိဏ္းသင့္ၾကရျပီ။ သံဃာဂုိဏ္းသင့္သည္ ဆုိသည္မွာ ယခု ဘ၀တြင္ ဘာကုသုိလ္လုပ္လုပ္ ကုသိုလ္မရ။ တရားထုိင္လွ်င္လည္း မဂ္ဖုိလ္မရ ႏိုင္ေတာ့သည့္“မဂ္တားဖုိလ္တား ကိစၥၾကီး” ျဖစ္ပါ သည္။ “မဂ္၏ အႏၲရာယ္္”ျဖစ္ၾကရျပီ။ မည္သူမွ် ကယ္တင္၍မရႏိုင္ဘဲ အပါယ္ေလးဘံု သုိ႔ သာသြားရ မည့္ တလမ္းသြားမ်ား ျဖစ္ၾကရျပီ။
ကုလားဖုမင္းသည္ ခႏၲီ၀ါဒီရွင္ ရေသ့ကုိ ညွဥ္းပန္းခဲ့သျဖင့္ ေျမမ်ိဳခံရဘူးေၾကာင္း နိပါတ္မွာလာပါ သည္။ ရေသ့ သည္ ရဟန္းေလာက္မျမင့္ျမတ္ေသးပါ။
မႏုႆတၲဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ။ လူ႕ဘ၀သည္ရခဲလွပါ၏။ ထိုရခဲလွေသာလူ႕ဘ၀တြင္၊ မိမိေနာင္ ေရးအတြက္ တတ္ ႏိုင္သမွ် ကုသုိလ္စုဖုိ႕သာ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ မိမိေသလွ်င္ မိမိေနာက္သုိ႔ မိမိျပဳခဲ့သည့္ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ကံမ်ားသာ ပါသြားၾကပါ မည္။ မိမိအတြက္မဟုတ္ပါဘဲ သံဃာကုိသတ္ျဖတ္ေနရသည့္အျဖစ္မ်ိဳး ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ေရာက္ ေနရပါသနည္း။ ထုိပုဂိၢဳလ္ မ်ိဳးအတြက္ မိမိမွာ တသံသရာလံုး အနစ္မြန္းခံရေပေတာ့မည္။ ထုိက္တန္ပါရဲ႕လား။
ထုိက်ဴးလြန္ေနသူမ်ားကုိ ေမးလုိပါသည္။ သင္တုိ႔လူ႔ျပည္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ဆက္လက္ အသက္ရွည္ေနၾကဦး မည္ဟု ထင္ပါသနည္း။ အာဏာတည္ၿမဲဖုိ႔ဆုိေတာ့ေကာ။ ဘယ္ႏွႏွစ္ခံပါ မည္နည္း။ အဲသည့္ ႏွစ္ကေလး အတြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာသြားမလဲ။ အဲသည့္ ဥစၥာပစၥည္းကေကာ ျမဲပါ့မလား။
ဦးေန၀င္းတုန္းက ၁၉၈၅ မွာ မဟာ၀ိဇယေစတီေတာ္ကုိ အသံုးခ်၍ မလုပ္ေကာင္း လုပ္ေကာင္း ယၾတာေခ်ခဲ့ သည္။ သာသနာသန္႕ရွင္းေရးဆုိျပီး တကယ့္သံဃာေတာ္မ်ားကုိ မိန္းမေတြႏွင့္ရႈပ္သေယာင္စြပ္စြဲျပီး သကၤန္း ဆြဲခြၽတ္ လုပ္ခဲ့သည္။ ဘယ္ႏွႏွစ္ခံခဲ့ပါသနည္း။ ဦးေန၀င္းေသေတာ့ ဘယ္ပံုစံႏွင့္ေသခဲ့ရပါသနည္း။
ဦးေန၀င္းတသက္ စုေဆာင္းခဲ့ရသမွ် ဥစၥာဓနမ်ားကုိေကာ စံစားသြားရပါရဲ႕လား။ ဦးေန၀င္းကုိယ္တုိင္ အေျခခံ ဥပေဒ ၾကီးေတြအခုိင္အမာျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ တုိင္းျပည္ၾကီး မရႈမလွ ပ်က္စီးခဲ့ရသည္ကုိ သံေ၀ဂ ယူသင့္ ပါသည္။ အဲသည္တုန္းက သံဃာကုိ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပစ္မွားခဲ့ၾကသူမ်ား ဘာျဖစ္သြားၾကပါသနည္း။
ဗိုလ္ခင္ညြန္႕က ပထမအၾကိမ္ သံဃာကံေဆာင္ပြဲၾကီးကုိ ေခ်မွဳန္းျပီး အထင္ကရ သံဃာေတာ္ ၾကီးမ်ားကုိ အတင္းလူ၀တ္လဲ ေထာင္ခ်လုပ္ခဲ့သည္။ ဘယ္ႏွႏွစ္မ်ား အာဏာမွာ တည္ျမဲခ့ဲပါ သနည္း။ သူလုပ္ခဲ့သမွ် အကုသုိလ္ကံေတြပဲ သူ႔ေနာက္ပါသြား မည္သာျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္ ထဲတြင္ အခုိင္မာဆံုးဆုိရမည့္ ဗိုလ္ခင္ညြန္႕တေယာက္ ဘယ္ပံုစံျဖင့္ ျပဳတ္သြားခဲ့ရပါ သနည္း။ သူ႔တသက္ ရွာေဖြစုေဆာင္းရယူခဲ့ေသာ ဥစၥာ မ်ားေကာ တည္ျမဲခဲ့ပါရဲ႕လား။ သံဃာကုိ ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းပန္းခဲ့ၾကသည့္ သူ႕ေနာက္လုိက္မ်ားေကာ ဘာျဖစ္ သြားၾကပါသနည္း။
အခုေကာ ဗိုလ္သန္းေရႊ အာဏာမက္ျပီး သံဃာေတာ္မ်ားကုိ သတ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းႏွိမ္နင္းေရး ေတြလုပ္ေနျပန္ျပီ။ သူလဲအခု အသက္ ၇၄ ႏွစ္။ ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွႏွစ္အသက္ရွင္ေနဦး မွာမုိ႕လဲ။ ကုိယ္ျပဳလုိက္ရသည့္ အကုသုိလ္ ႏွင့္ ျပန္ ရမည့္ အာဏာတည္ၿမဲေရး လံုး၀မမွ်တ။ အာဏာမွာ ျမဲေနယင္ေတာင္ တေန႔မွ် စားေကာင္းျခင္းမစားရ။ အိပ္ေကာင္းျခင္းမအိပ္ရ။ အျမဲတန္း ပူပင္ေသာကျဖင့္သာေနေနရပါမည္။ ရွာေဖြရရိွထားသမွ် ဥစၥာပစၥည္းေတြက ေကာ ျမဲပါ့မလား။ ပစၥည္းသခၤါရ လူသခၤါရ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ေရွ႕လူမ်ားကုိ ရက္ရက္စက္စက္ က်ဴးလြန္ထားမိ ခဲ့ျပီ။ ထုိအကုသုိလ္ကံမ်ားကေကာ ၀ဋ္မလည္ဘဲေနၾကမည္လား။
သည္အာဏာရခဲ့သည့္ ကာလတုိတုိကေလးအတြက္ အ၀ီစိငရဲမွာ အဆံုးအစမရိွ က်က္ၾကရမွာ ျမင္ေယာင္ေသး သည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေတမိမင္းသားကေလးသည္ ထုိအျပစ္မ်ားကုိ ျမင္သျဖင့္ “မင္း” မလုပ္ရေအာင္ စကားမေျပာသည့္ အဓိဌာန္ေဆာက္တည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
အမွန္ဆုိ မိမိအာဏာရေနစဥ္မွာ တုိင္းျပည္ေကာင္းစားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးၾကမည္ဆုိပါလွ်င္ သူတုိ႔တည္ျမဲေရး အတြက္ ျပည္သူကပင္ ၾကိဳးပမ္းေပး ၾကပါလိမ့္မည္။
ဗို္လ္ေန၀င္း၊ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ တုိ႔ က်ဆံုးသြားပံုကုိၾကည့္လွ်င္ သူတုိ႔သာမက ဆက္စပ္ပတ္သက္သူမွန္သမွ် အားလံုး ဘ၀ပ်က္ ခဲ့ၾကရသည္။
ယခု ဗိုလ္သန္းေရႊက်လွ်င္ေကာ၊ အတူတြဲလုပ္ကုိင္ခဲ့ၾကသည့္ စစ္တပ္၊ ရဲ ၊ ၾကံ႕ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္ တုိ႔အားလံုး ဘုမသိ ဘမသိ ျဖင့္ သံဃာ့ကံမ်ားပါ ထိၾက မွာမလြဲပါ။ ထုိကံမ်ားမွလြတ္ေအာင္ ဗိုလ္သန္းေရႊ မတတ္ႏိုင္ပါ။ သူလည္းကံထုိက္မည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ျပဳလုပ္သူေကာ ေစခုိင္းသူပါ အကုသုိလ္ထပ္တူရၾကပါလိမ့္မည္။
ေနာင္ဘ၀မွာေတာ့ အ၀ီစိမွာတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ေနၾကရဦးမွာပါ။ “ေဂါေဏန ေဂါေဏာ” ဆုိသမုိ႕လား။
from :Irrawaddy web page
ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး၏ အံ့ဖြယ္ကမၻာ့အျမင္
ေအာင္ေဇာ္ | ေအာက္တိုဘာ ၃၊ ၂၀၀၈
ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္အစိုးရ၏ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက စိတ္ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ေနၿပီလား။ သို႔တည္း မဟုတ္ သူကိုယ္တိုင္က သူ၏၀န္ထမ္းမ်ားကို ေျပာျပခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္းရွည္ႀကီးထဲကအတိုင္း အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္ လက္ခံ ေနသည္ေလာ။ သို႔မဟုတ္ ေၾကာက္ရြံ႔စိုးထိတ္ေနၾကသည့္ သူ၏အရာရိွမ်ားကို ေခၽြးသိပ္ႏိုင္ရန္ လုပ္ၾကံေျပာဆိုခဲ့ျခင္းေလာ ဆိုသည္ကို သူကိုယ္တိုင္မွသာ သိေပလိမ့္မည္။
ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းသို႔ ေပါက္ၾကားေရာက္ရွိလာသည့္ ၎၀န္ႀကီးက လွ်ဳိ႔၀ွက္အစည္းအေ၀းတခုတြင္ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ အံ႔မခန္း အစည္းအေ၀းမွတ္တမ္းတခုကို ဖတ္ရသည့္အခါ ဤကဲ့သို႔ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းတြင္ အကူအညီေပးေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ရံုးမ်ားဖြင့္လွစ္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည့္ ႏိုင္ငံတကာေအဂ်င္စီမ်ားကလည္း စစ္အစိုးရ၏ သေဘာထားအမွန္ကို သိရွိႏိုင္ရန္ ဤမိန္႔ခြန္းကို ေလ့လာသင့္သည္။
၎၀န္ႀကီးဆိုသူ၏ မိန္႔ခြန္းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊက လွ်ဳိ႔၀ွက္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ မွတ္ခ်က္မ်ား ထင္ဟပ္ေနမည္၊ အႀကီးအက်ယ္ ၾသဇာလႊမ္းမိုးေနမည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္ မရွိပါ။ ဤ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔လွ်ဳိ႔၀ွက္ အစည္းအေ၀းမ်ားကို ညမွသာ က်င္းပေလ့ရွိၿပီး ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန၀င္းအတြင္း၌ ပံုမွန္က်င္းပေလ့ရွိသည္ဟုလည္း ဆိုၾကပါသည္။
၎က ႏိုင္ငံတကာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ အာဏာခ်ိန္ခြင္လွ်ာညိႇေနၾကသည့္ ကိစၥမ်ားကိုလည္း တရွည္တလ်ား ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အင္ပိုင္ယာခ်ဲ႔ထြင္ႀကီးစိုးေရးအတြက္ ေရရွည္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ရွိထားသည္ဟု လည္း သတိေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနႏွင့္ ကမၻာ့အင္အားႀကီးႏိုင္ငံႏွင့္ ဆက္ဆံေရးကိစၥမ်ားတြင္ ထိန္းသိမ္း ခ်ိန္ညိႇရန္လိုသည္။ အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ၊ သိမ္ေမြ႔လွသည့္ အေျခအေနေၾကာင့္ဟု သူက သတိေပးခဲ့ေသးသည္။
၎က ဥေရာပသမဂၢ (EU) က အေမရိကန္ႏွင့္ မဟာမိတ္ျပဳ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပစ္မွတ္ထားေနသည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဥေရာပသမဂၢႏိုင္ငံမ်ားကို တိုက္ခိုက္ေျပာဆိုေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ ရန္သူမရွိေၾကာင္းႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၎ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြသည့္ အေနအထားအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။ "ႏိုင္ငံတခုသည္ မည္မွ်ပင္ႀကီးႀကီး၊ မည္မွ်ပင္ငယ္ငယ္ တဦးတည္းရပ္၍ မရေတာ့" ေၾကာင္း သူက ေျပာသည္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ မဟာမိတ္မ်ားျဖစ္သည့္ ထိုင္၀မ္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ အေရွ႔ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံမ်ား အသင္း (အာဆီယံ) ရွိ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ တရုတ္ႏိုင္ငံကို ၀ိုင္းပတ္ပိတ္ထားသည့္ အေနအထားရွိသည္ဟု ၎ကေျပာသည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံအဖို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဤပိတ္ဆို႔ထားမႈမွ လြတ္ေပါက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းမွာ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းထြက္ ေပါက္ရွိေနေသာေၾကာင့္ဟု သူက ေျပာခဲ့သလို၊ "မိမိတို႔သည္ တရုတ္လိုလားသူမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း" လည္း ထည့္သြင္း ေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ေထာက္လွမ္းေရးဌာန စီအိုင္ေအကိုလည္း ေနရာတိုင္းမွာ ရွိေနသည္ဟု ျမင္ေနပံုရသည္။ မြန္ဂိုလီးယားမွသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအထိ၊ ေနာက္ဆံုး မုန္တိုင္းသင့္ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမ်ား အတြင္းတြင္ပါ စီအိုင္ေအ ေရာက္ေနသည္ဟု သူက ထင္ေနသည္။ " သူတို႔ (စီအိုင္ေအ) ေတြက (ျမန္မာ) ႏိုင္ငံထဲမွာ လည္း ရွိေနၾကတယ္" ဟု သူ၏၀န္ထမ္းမ်ားကို သတိေပးခဲ့ေသးသည္။
စီအိုင္ေအက ကမ္ေဘာဒီးယားရွိ အကူအညီေပးေရး လုပ္ငန္းမ်ား ေနာက္ကြယ္တြင္လည္း ရွိေနခဲ့ေၾကာင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဟြန္ဆန္ကို ကိုးကား၍ စြပ္စြဲလိုက္ေသးသည္။ ကုလသမဂၢႏွင့္ အစိုးရမဟုတ္သည့္ အန္ဂ်ီအိုအဖြဲ႔မ်ားသည္ သူတို႔ယူ လာသည့္ ပိုက္ဆံ သူတို႔သာ သံုးသြားၾကေၾကာင္း၊ ကမ္ေဘာဒီးယားႏိုင္ငံတြင္ အမိႈက္ပံုသာ က်န္ခဲ့ေၾကာင္း သူက စြပ္စြဲခဲ့ သည္။ အကူအညီေပးေရး ေအဂ်င္စီမ်ားသည္လည္း စီအိုင္ေအ၏ ေနာက္လိုက္မ်ား၊ တပည့္မ်ားဟုလည္း သူက ထုတ္ေဖာ္ ေၾကညာခဲ့ေသးသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ႏိုင္ငံတကာမူ၀ါဒကို ရွင္းျပရာတြင္ ၀ါရွင္တန္တြင္ ကဒ္ ၂ ခု ရွိေၾကာင္း၊ တခုမွာ လူသားခ်င္းစာနာမႈကဒ္ႏွင့္ သံတမာန္ေရးကဒ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက " ေထာင္ထဲ မွာ ဘာျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား ဘာျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ဘုန္းႀကီးမ်ား ဘာျဖစ္ေနပါၿပီ" စသျဖင့္ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္ေနသည္ကို တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ တုံ႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခုေတာ့ ၀ါရွင္တန္ရွိ အေမရိကန္အစိုးရက ကုလသမဂၢဖက္သို႔ လွည့္လာခဲ့ ေၾကာင္း ၎က ေျပာသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ေျပာၾကားရာတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ကုလသမဂၢတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆြဲခ်ရန္ ႀကိဳးပမ္း၍ မရ သည့္အခါ ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီမ်ားကို သံုး၍ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူသားခ်င္းစာနာမႈ၊ လူသားလံုျခံဳေရးကိစၥမ်ားကို ေရွ႔ တန္းတင္လာခဲ့ေၾကာင္း ဆိုသည္။
ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးက ေျပာရာတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက နာဂစ္ဆိုက္ကလုန္းမုန္တိုင္း ၿပီးေနာက္တြင္ က်န္းမာေရး ႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာမႈ ကပ္ေဘးဆိုင္ရာ အေၾကာက္တရားမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ သြတ္သြင္းေပးေၾကာင္း၊ ထို႔ေနာက္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ၎၏ "ကာကြယ္မႈေပးေရးဆိုင္ရာ တာ၀န္၀တၱရား" (Responsibility to protect) ကို အသံုးခ်၍ ျမန္မာ ႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္ႏိုင္ရန္ ဆင္ေျခ၊ အခြင့္အလမ္းမ်ား ရွာခဲ့ေၾကာင္း ဆိုသည္။ ဤရည္ရြယ္ခ်က္ေအာက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို "လူသားမ်ဳိးႏြယ္တရပ္လံုးအေပၚ က်ဴးလြန္ခ်ဳိးေဖာက္သည့္ ရာဇ၀တ္မႈ" က်ဴးလြန္ေနသည္ဟု စြပ္စြဲေဖာ္ျပရန္ ႀကိဳးပမ္းေန သည္ဟုလည္း ေျပာခဲ့သည္။
အေမရိကန္ေရတပ္သေဘၤာမ်ားက ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ အကူအညီမ်ား ခ်ေပးမည့္အေရးကို ျငင္းပယ္ခဲ့ရျခင္းမွာ လည္း အေမရိကန္စစ္တပ္မ်ားက ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကာလတိုင္ေအာင္ ထြက္မသြားဘဲ အခ်ိန္ဆြဲေနမည့္အေရးကို စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျမင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက အတည္ျပဳေျပာဆိုခဲ့သည္။
စိုးရိမ္စိတ္ကဲေနသည့္ ၀န္ႀကီးအတြက္ ပိုဆိုးေစသည့္အခ်က္မွာ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားမ်ားႏွင့္အတူ "အစိုးရခြင့္ျပဳခ်က္ မရွိဘဲ ဆက္သြယ္ေရးစက္ပစၥည္းမ်ားပါလာေၾကာင္း၊ ၎တို႔ကလည္း ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသသို႔ ခရီးသြားဗီဇာ Tourist visa ျဖင့္ ၀င္ေရာက္လာၾကေၾကာင္း" ေျပာဆိုခဲ့ေသးသည္။
ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုမ်ား၊ ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီမ်ားက အတိုက္အခံပါတီအဖြဲ႔၀င္မ်ား၊ အစိုးရဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားေနသူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အလုပ္ခန္႔ထား၍ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း သူက စြပ္စြဲခဲ့သည္။
အစိုးရက အကူအညီေပးေရး ေအဂ်င္စီမ်ား ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသသို႔ မ၀င္ ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ တားျမစ္ခဲ့သည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ၀န္ခံေျပာဆိုၿပီး "ထိုသူမ်ားက ျမန္မာျပည္ကလူမ်ားကို ေထာက္ပံ့ေနသည္ဆိုသည့္ အေနအထားျဖင့္ ျဖတ္စားလပ္စားလုပ္ေနသည့္ အဖြဲ႔မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း... အဓိကျပန္ၾကည့္လွ်င္ ျပၿပီး ခိုးစားေနျခင္းသာ ျဖစ္ ေၾကာင္း" ဆိုခဲ့ေသးသည္။
အကူအညီမ်ားကို အစိုးရထံမွ မျဖတ္ဘဲ အစိုးရက ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုမ်ား၏ စာရင္းအင္းမ်ား၊ အသံုးစရိတ္ကို စစ္ေဆးခြင့္ မရွိေၾကာင္းလည္း သူက ေစာဒကတက္ ေျပာဆိုခဲ့ေသးသည္။
" ေအာက္မွတက္သည့္ စာရင္းအရ မိမိတို႔က (ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္) လူ ၆ ေသာင္းေက်ာ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ေန႔ စဥ္ ဆန္ေကၽြးေနေၾကာင္း" ၎က ေျပာသည္။ စစ္အစိုးရကေတာင္းသည့္ အဆင္သင့္စားေသာက္စရာမ်ား၊ ေရသန္႔ႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းမ်ားကို ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုမ်ားက လ်စ္လ်ဴရႈထားေၾကာင္း၊ ျငင္းပယ္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေမာင္ဦးက စြပ္စြဲလိုက္ေသးသည္။
သူက စြပ္စြဲရာတြင္ ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုမ်ားသည္ ကရင္လူမ်ဳိးအမ်ားစုေနထိုင္ၾကသည့္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ ေျခ ကုတ္စခန္းရေအာင္ ယူေနေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းမွာ ထိုင္းနယ္စပ္ မဲေဆာက္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားမွာ ျပည္ပေျပာင္းေရႊ႔ အေျခခ်ေရး အစီအစဥ္မ်ား စတင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း တြက္ျပခဲ့ေသးသည္။
ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွ တက္လာသမွ် ေလေဘးဒုကၡသည္မ်ားကို ျပည္ပသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔အေျခခ်ေရး အစီအစဥ္မ်ားတြင္ လည္း ပါ၀င္ပူးေပါင္းႏိုင္ရန္ မဲေဆာက္တြင္ စခန္းဖြင့္လက္ခံေနေၾကာင္း ၀န္ႀကီးေမာင္ဦးက ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး "ကရင္လူမ်ဳိးကို အေျချပဳၿပီး၊ ကရင္နီလူမ်ဳိးကို အေျခခံၿပီး ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ ဆဲလ္ တခုဖြဲ႔စည္းရန္ျဖစ္ေၾကာင္း" သူက ဆက္ေျပာခဲ့ သည္။
သူ၏ မိန္႔ခြန္းတြင္ သူက ျပည္ထဲေရး၀န္ထမ္းမ်ားကို အာမခံခ်က္ေပးရာ၌ ရဲတပ္ဖြဲ႔သည္ အနာဂတ္ မည္သည့္ အစိုးရလက္ထက္တြင္ မဆို အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ႏွိမ္နင္းမႈမ်ားအတြက္ အေရးပါသည့္အခန္းက႑က ပါ၀င္ေနမည္ျဖစ္ ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့သည္။ သူက ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ စက္ပစ္ကြင္းမ်ားကို သြားေရာက္စစ္ေဆးခဲ့ၿပီး၊ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုင္ရာ ပစၥည္း မ်ား၊ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကိုလည္း စစ္ေဆးခဲ့ေၾကာင္း၊ ဥပေဒစည္းၾကပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို "ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္စံႏႈန္း" အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရမည္ဟု သူဟု ၀န္ထမ္းမ်ားကို အာမခံေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္။
ႏိုင္ငံတကာ ေခါင္းေဆာင္မႈ အရည္အခ်င္းမ်ားကို သင္ေနေသာ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ ကေနဒီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးေက်ာင္းသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦး သြားတက္ေရာက္ရန္သာ က်ေနာ္ကေတာ့ အၾကံေပးတိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။
ေအာင္ေဇာ္ေရးသားသည့္ The Strange World of Burma’s Home Affairs Minister ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပ ပါသည္။
from :Irrawaddy web page
Saturday, October 4, 2008
ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသားမဵား ဴပန္လၿတ္ေရး ေငၾစကၠႃေပၞမႀာ စာေရးဴဖန္ႛေဝ
2008-10-03
ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတၾနဲႛ ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾကို ဴပန္လၿတ္ေပးဖိုႛ ေငၾစကၠႃေတၾေပၞမႀာ စာေရးဴဖန္ႛေဝတဲ့ လႁပ္ရႀားမႁတရပ္ကို ရန္ကုန္၊ မႎၩေလး၊ ပဲခူးနဲႛ နယ္႓မိႂႚေတၾမႀာ ဆက္လက္႓ပီး လုပ္ေဆာင္ေနတယ္လိုႛ ဒီလႁပ္ရႀားမႁမႀာ ပၝဝင္သူေတၾက ေဴပာပၝတယ္။ 
(Image: RFA)
အေဴခခံဥပေဒမူဳကမ္း ဆႎၬခံယူပၾဲ ကဵင္းပခၝနီး အခဵိန္ကလည္း ကန္ႛကၾက္မဲေပးဳကဖိုႛ ဤကဲ့သိုႛ ဳကက္ေဴခခတ္ထားသည့္ ေငၾစကၠႃမဵားဴဖင့္ ဴပည္သူလူထုကို လံႁႛေဆာ္ တိုက္တၾန္းမႁမဵား ေပၞေပၝက္ခဲ့ပၝသည္။ (Image: RFA)
ဒီေငၾစကၠႃ လႁပ္ရႀားမႁဟာ နယ္အေတာ္မဵားမဵားမႀာ ပဵံႛႎႀံႛေနတယ္လိုႛ ဒီလႁပ္ရႀားမႁမႀာပၝဝင္တဲ့ မဵိႂးဆက္သစ္ လူငယ္မဵား အစည္းအ႟ံုး Generation Wave က ကိုမိုးေသၾးက ေဴပာဴပပၝတယ္။
ကိုမိုးေသၾး။ ။ “က႗န္ေတာ္တိုႛ အဓိက လုပ္တာက ရန္ကုန္ရယ္၊ ေနာက္႓ပီးေတာ့ နတ္တလင္းတိုႛ၊ ႒ကိႂႚပင္ေကာက္တိုႛ၊ ပဲခူးတိုႛ စတဲ့ ပဲခူးတိုင္းထဲက ႓မိႂႚေတၾ ေတာ္ေတာ္မဵားမဵားေပၝ့၊ ဴပည္ဖက္၊ ေတာင္ငူဖက္ အဲဒီလို ေနရာမဵိႂးေတၾမႀာလည္း လုပ္ပၝတယ္ခင္ဗဵ။ ႓ပီးေတာ့ မႎၩေလးဖက္ အဲဒီလိုမဵိႂးေပၝ့။ ႓မိႂႚ႒ကီးအေတာ္မဵားမဵား အဓိကကေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္းနဲႛ ပဲခူးတိုင္းဖက္မႀာ စ႓ပီး လုပ္ပၝတယ္ခင္ဗဵ။”
“လုပ္ဳကတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမႀာ ေကဵာင္းသား သမဂၢေပၝ့၊ ဗကသက လူေတၾနဲႛ ေနာက္႓ပီးေတာ့ က႗န္ေတာ္တိုႛ လူငယ္အင္အားစု အသစ္ေတၾ ဴဖစ္တဲ့ Generation Wave ရႀိမယ္၊ မဵိႂးဆက္သစ္ လူငယ္မဵား တရားမ႖တေရး လႁပ္ရႀားမႁဆိုတဲ့ justice ဆိုတဲ့ အဖၾဲႚရႀိမယ္၊ ဒီလိုမဵိႂး အဖၾဲႚေတၾ အကုန္လံုးေပၝင္း႓ပီးေတာ့မႀ ေငၾစကၠႃေတၾေပၞမႀာ ေရးတဲ့ လႁပ္ရႀားမႁ လုပ္ပၝတယ္ခင္ဗဵ။”
ဒီလႁပ္ရႀားမႁကို ႓ပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာလက စခဲ့တာဴဖစ္႓ပီး ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္းမႀာ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတၾနဲႛ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ အပၝအဝင္ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾကို ဴပန္လၿတ္ေပးဖိုႛ တႎႀစ္ဴပည့္ အထိမ္းအမႀတ္အေနနဲႛ စတင္ခဲ့တာလိုႛ လႁပ္ရႀားမႁမႀာ ပၝဝင္ေနတဲ့ ဗမာႎုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေကဵာင္းသားမဵားသမဂၢ အဖၾဲႚဝင္ ေကဵာင္းသူတဦးကလည္း ေဴပာဴပပၝတယ္။
ေငၾစကၠႃလႁပ္ရႀားမႁ ဦးေဆာင္တဲ့ လူငယ္ေတၾအေနနဲႛ သူတိုႛလႁပ္ရႀားမႁ တႎိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲႛ တဴဖည္းဴဖည္း ပဵႛံႎႀႛံသၾားဖိုႛအတၾက္ လုပ္ေဆာင္သၾားမယ္လိုႛလည္း ကိုမိုးေသၾးက ေဴပာပၝတယ္။
from : RFA Burmese Service
KNU ကို နအဖႏွင့္ DKBA ပူးေပါင္း ထိုးစစ္ဆင္၊
ႏြယ္ေလး။
ေအာက္တိုဘာလ ၃ ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္ႏွင့္ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႕တို႕ ပူးေပါင္းၿပီး ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအရံုး (KNU) တပ္မဟာ ၆ ၏ တပ္ရင္းတခုအား ယမန္ေန႕နံနက္တြင္ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီး အနီးရွိ ေက်းရြာေနအိမ္ႏွင့္ ေျပာင္းဖူးဂိုေဒါင္ မ်ားကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္္။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ျမ၀တီျမိဳ႕နွင့္ မိုင္ ၃၀ ခန္႕ ေ၀းသည့္ ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ခမရ ၄၀၇ ႏွွင့္ တိုးတက္ေသာ ကရင္ဗုဒၶဘာသာတပ္ဖဲြ႕(DKBA)တပ္တို႕ ပူးေပါင္းၿပီး ေကအဲန္ယူ တပ္ရင္း ၂၀၁ ကို ထိုးစစ္ ဆင္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေကအဲန္အယ္ယူတပ္ရင္း (၂၀၁) တပ္ရင္းမႈး ဗိုလ္ ေစာေနေဆး ကေျပာသည္။
"မေန႕ကေတာင္မွ တိုက္ပဲြျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရြာသားအိမ္ေလးလံုးမီးရိႈ႕လိုက္တယ္။ လူေတာ့ မရွိဘူး ေနာက္ ျပီး ေျပာင္းတဲ ေျပာင္းထည့္မယ့္ ဂိုေဒါင္ (၁၀)ေက်ာ္လည္း မီးရိႈ႕လိုက္တယ္။ ေျပာင္းေတာ့ မရွိဘူး။ အိမ္ေလးလံုးက လူေတာ့ မရွိဘူး။ လူမရွိလို႕ သူတို႕ ရႈိ႕လိုက္တယ္ ထင္တယ္။ ရြာသား အေျခေနက ခု ေလာေလာဆယ္ သူတို႕က ၀င္ရႈပ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိတ္အဆက္္ မရွိဘူး။ ရြာ သားေတြက ၾကားထဲကေန ေၾကာက္လန္႕ ေနရတာေပါ့ ေလာေလာဆယ္ ကေတာ့။ "
KNU ၏ တပ္မဟာ ၆ အတြင္းရွိ နယ္ေျမမ်ားရိွ ေက်းရြာသားမ်ား စိုက္ပ်ဳိးသည့္ ေျပာင္းၿခံမ်ားကို ခ်ဳပ္ကိုင္လိုသည့္ အတြက္ ထိုးစစ္ဆင္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္ေစာေနေဆး က ေျပာသည္။
"ထိုးစစ္ဆင္တဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒီ အမွန္မွာ တုိက္ပြဲျဖစ္တာက ဒီေကဘီေအနဲ႕ ရန္သူနအဖ ၄၀၇ ကိုး။ ၄၀၇ က အရင္တုန္းက ၄၀၆ နဲ႕လာလဲတာ။ ခါတုိင္းမွာ သူတို႕လႈပ္ရွားတာ ဒီေပါဘိုးမွာပဲ။ အခုက ခ်ိန္းလည္းခ်ိန္းေရာ ဒါရိုက္ ဒီကနဲေလးဂြင္ကေနၿပီး ဒီတုိက္ပြဲျဖစ္တဲ့ ေနရာမွာ ေရာက္လာတာပဲ။ သူ တို႕က အခုဟာက နယ္စပ္ကို လုိက္စိုးမိုးမယ့္ ပံုစံ၊ က်ေနာ္တို႕ ရွိတဲ့ေနရာေတြကို လိုက္ယူၿပီး အဲဒီမွာ ျပည္သူလူထုေတြ လုပ္တဲ့ ေျပာင္းေတြကို သူတို႕က ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္တယ္။"
တပ္မဟာ ၆ ေဒသရွိ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ေျပာင္းၿခံ ဧကေပါင္း သိန္းႏွင့္ခ်ီ စုိက္ပ်ဳိးၾကသည္ဟု ၎က ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႕တြင္ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႕က ေက်းရြာသားမ်ားကို ၀င္ေရာက္ ဖမ္းဆီးသ ျဖင့္ KNU ႏွင့္ တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ေသးသည္ဟု KNU တပ္ရင္း ၂၀၁ ဒုတပ္ရင္းမွဴးက ေျပာသည္။
"ဒီေကဘီေအက ပလားသိုရြာကို လာၿပီး ရြာသူရြာသားေတြကို ဖမ္းထားတယ္။ အျပင္ မထြက္ရဘူး။ အဲလို ဖမ္းထားေတာ့ ၂၉ ရက္ေန႕မွာ ေရာက္လာတယ္၊ ၃၀ ရက္ေန႕မွာ တုိက္ပြဲျဖစ္တယ္။ အဲဒီေန႕မွာ ပဲ အိမ္ေလးလံုးကိုလည္း မီးရိႈ႕သြားတယ္။ အဲဒီ ပလားသိုရြာကို။ ေျပာင္းက်ီတလံုး၊ စပါးက်ီတလံုးကို လည္း မီးရိႈ႕သြားတယ္။ "
ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္မွ ထပ္မံထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာႏုိင္သျဖင့္ ေက်းရြာသားမ်ားအခ်ဳိ႕ ထုိင္းနယ္စပ္သို႕ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနၾကသည္ဟု ေကအဲန္ယူ တပ္ရင္း ၂၀၁ ဒု-တပ္ရင္းမွဴးက ေျပာသည္။
"သူတို႕နည္းနည္းမွ မဆုတ္ေသးဘူး။ သူတို႕ေျခကုတ္ ခုန က်ေနာ္ေျပာတဲ့ ပလားသို၊ ေကာ္စဲရြာ၊ ကေလာ္ေ၀ၚ၊ ၿပီးေတာ့ ဘီးလားေက်ာက္ေတာင္ေပါ့ေနာ္ အဲဒါေတြကို ေနရာယူထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါဒိုကီ ဆိုတဲ့ ေနရာေတြကို အခု သူတို႕ ေနရာယူထားတယ္။"
စက္တင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႕မွ ေအာက္တိုဘာလ ၂ ရက္ေန႕အတြင္း တုိက္ပြဲ သံုးႀကိမ္ျဖစ္ပြားၿပီး နအဖတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႕မွ ၃ ဦးက်ဆံုးၿပီး ၇ ဦး ဒဏ္ရာရရွိတာ KNU ဘက္မွ ထိခိုက္က်ဆံုးမႈ မရွိဟု ၎က ဆက္ ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည္ ဇြန္လ ၃၀ ရက္ေန႕တြင္ နအဖႏွင့္ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႕တို႕ပူးေပါင္းကာ ေကအဲန္ယူ၏ တပ္မဟာ ၆ ေဒသရွိ ေ၀ၚလခီး တပ္စခန္းတခုကို ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ ႏွစ္ဘက္ ေသဆံုး ဒဏ္ရာရွိခဲ့ၿပီး ေကအဲန္ယူ တပ္ရင္း ၂၀၁ စခန္း ဒီေကဘီေအ လက္ထဲ တရက္က်ေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္တရက္တြင္ ျပန္လည္ သိမ္း ပိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
from NMG
အျပည့္အစံုသို႔...
ျပန္ေခါက္ထားေပးပါ
Tuesday, September 30, 2008
အက်ဥ္းသားမ်ားျပန္လႊတ္ေပးရာတြင္ အေကာက္ခြန္ႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔မ်ား အမ်ားဆံုးပါဝင္
ၿဖဳိးႀကီး။ စက္တင္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၀၈
စစ္အစိုးရက အက်ဥ္းသား ၉၀၀၀ ေက်ာ္ ျပန္လႊတ္ေပးရာတြင္ အေကာက္ခြန္ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားသာ အမ်ားဆံုးပါဝင္သည္ဟု ဆိုသည္။
ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာသည့္ အက်ဥ္းသားမ်ားတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔၏ စစ္ေထာက္လွမ္း ေရးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ မူဆယ္ (၁၀၅) မိုင္ဂိတ္မွ အေကာက္ခြန္ဝန္ထမ္း ၇၀၀ ေက်ာ္ ပါဝင္ေၾကာင္း စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အရာရွိတဦးက ေျပာသည္။
“ကာစတန္နဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက အဖြဲ႔ေတြေလ၊ အဲဒီမွာ အႏွစ္ (၃၀) ေလာက္က်တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါတယ္၊ ႀကီးႀကီးပိုင္းေတြေတာ့ မလြတ္ေသးဘူး”ဟု အဆိုပါအရာရွိက အတည္ျပဳေျပာသည္။
အမွတ္ (၁) ေထာက္လွမ္းေရးမွ ဗိုလ္မွဴး ေသာင္းေက်ာ္ရွင္း၊ အမွတ္ (၇) ေထာက္လွမ္းေရးမွ ဗိုလ္ႀကီးသိန္းဝင္း၊ အမွတ္ (၁၄) မွ ဗိုလ္ႀကီး သန္းႏိုင္ႏွင့္ အရာခံဗုိလ္ သက္ေဇာ္မွဴးတို႔ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာသည္ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။
“သူတို႔ေတြက ႏွစ္ႀကီးသမားေတြေလ၊ အႏွစ္ (၃၀) နဲ႔ (၄၀) ၾကားမွ က်ေနတဲ့သူေတြပဲ၊ အဲဒီ ထဲက အဖြဲ႔ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါလာတယ္၊ အေကာက္ခြန္အဖြဲ႔ေတြလဲ ပါတယ္”ဟု ေျပာသည္။
အေကာက္ခြန္ဝန္ထမ္းမ်ားကို ျပန္လႊတ္ေပးရာတြင္ မူဆယ္ (၁၀၅) မိုင္ဂိတ္မွ ဝန္ထမ္းမ်ားလည္း ပါဝင္ၿပီး အခ်ဳိ႕ကို ျပန္လည္စီစစ္မႈမ်ားျပဳလုပ္ေနသည့္ဟု အေကာက္ခြန္စီမံေရးရာ တာဝန္ရွိသူ တဦးက ေျပာသည္။
“မူဆယ္မွာ ဘယ္သူေတြ လႊတ္တယ္ဆိုတာေတာ့ မသိေသးဘူး၊ မူဆယ္က အကုန္လႊတ္ေပး တာေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ အမႈဖိုင္ထဲမွာ ျပန္စီစစ္ရင္းနဲ႔ အမႈနဲ႔သိပ္မပက္သက္တဲ့ သူေတြကေတာ့ လြတ္တယ္”ဟု ေျပာသည္။
စစ္အစိုးရက အက်ဥ္းသား (၉၀၀၀) ေက်ာ္ ျပန္လႊတ္လိုက္သည္ဟုဆိုေသာ္လည္း စစ္ေထာက္ လွမ္းေရးအဖြဲ႔မ်ား၊ အေကာက္ခြန္ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ အျခားရာဇဝတ္ျပစ္မႈဆိုင္ရာ အက်ဥ္းသားမ်ား အမ်ားဆံုးပါဝင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (၈) ဦးသာ ပါဝင္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔(ျမန္မာႏိုင္ငံ) AAPP အတြင္းေရးမွဴး ဦးတိတ္ႏိုင္က အတည္ျပဳေျပာ ဆိုသည္။
အျပည့္အစံုသို႔...
ျပန္ေခါက္ထားေပးပါ
ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအား လုံၿခံဳေရးတင္းက်ပ္
NEJ/၂၉ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၈။ ။
စီမံခ်က္တရပ္အေနျဖင့္ ယေန႔မွစ၍ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအတြင္းသို႔ မည္သည့္လက္ကိုင္အိတ္မ်ဳိးမွ ယူေဆာင္ခြင့္မျပဳေတာ့ေၾကာင္း ခန္းမဧည့္အ၀င္ေပါက္ တာ၀န္က် စည္ပင္ရဲမ်ားက ေျပာသည္။
“ဒီ စီမံခ်က္ကို စတင္တာ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ လံုၿခံဳေရးအတြက္ပါ၊ မၾကာမၾကာ ဗံုးေတြ ေပါက္ေနတဲ့အတြက္ ခန္းမလံုၿခံဳေရးကို အကာအကြယ္ယူတဲ့ သေဘာပါ” ဟု တာ၀န္က် စည္ပင္ရဲတဦးကေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာ (၂၅) ရက္ နံနက္ (၁၀) နာရီ (၄၀) မိနစ္ခန္႔တြင္ ၿမိဳ႕့ေတာ္ခန္းမ မ်က္ႏွာစာတည့္တည့္ရွိ မဟာဗႏၶဳလပန္းၿခံအနီး ကားမွတ္တိုင္တြင္ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈ တခုျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ အဆိုပါ ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးေနာက္ ယခုကဲ့သို ့ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမတြင္းသို ့မည္သည့္ လက္ကိုင္အိတ္ကိုမွ် ယူေဆာင္ခြင့္ မေပးျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
ေတာင္ဒဂုံမွ ၿမဳိ႕ေတာ္ခန္းမသို႔ အလုပ္ကိစၥျဖင့္လာသူ အမ်ဳိးသမီးတဦးက “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုက္ဆံေလး ဘာေလး ထည့္လာေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကေတာ့ ပါတာေပါ့ရွင္၊ အခုဟာက ပိုက္ဆံအိတ္ကိုေတာင္ မယူရဘူးဆိုေတာ့ လြန္အားႀကီးပါတယ္။ အခု လာတာက ေလလံေပးမယ့္ ကိစၥရပ္ေတြအတြက္ သိခ်င္တာေတြကို စီမံဌာနမွာ စံုစမ္းႏိုင္တယ္ဆိုလို႔ လာတာပါ၊ ဒီေန႔ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ပါလာေတာ့ ၀င္လို ့မရဘူးေလ။ မနက္ျဖန္မွပဲ လာေပါ့တဲ့” ဟုေျပာသည္။
(၂၅) ရက္ဗုံးေပါက္ကြဲၿပီး ေနာက္တေန႔မွစတင္ကာ ၿမိဳ ့ေတာ္ခန္းမ ေဘးပတ္လည္ရွိ ပလက္ေဖါင္းမ်ားကို ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေနေၾကာင္း၊ ၿမိဳ ့ေတာ္ ခန္းမတြင္ CCTV လံုၿခံဳေရး ကင္မရာ (၉) လံုးတပ္ဆင္ထားၿပီး စည္ပင္ရဲမ်ားအား ခန္းမေဘး ပတ္လည္တြင္ ခ်ထားေၾကာင္း မ်က္ျမင္မ်ားက ေျပာသည္။
အနက္ေရာင္၀မ္းဆက္၀တ္ထားသည့္ မ်က္ႏွာဖုံးမွန္ကာ ဦးထုပ္မ်ားႏွင့္ လက္နက္အျပည့္အစုုံ တပ္ဆင္ထားေသာ အထူးရဲကြန္မင္ဒိုမ်ား၊ အျပာ၀မ္းဆက္ လည္ပတ္အနီမ်ားႏွင့္ လုံထိန္းမ်ား၊ အေပၚမီးခိုး ေအာက္အျပာ၀တ္ထားသည့္ ပုံမွန္ရဲမ်ားကိုလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေနရာအနွံ႕တြင္ လုံၿခံဳေရးခ်ထားေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံမ်ားကေျပာသည္။
By NEJ
URL: http://www.khitpyaing.org/archives/4064
အျပည့္အစံုသို႔...
ျပန္ေခါက္ထားေပးပါ
၀ါရင့္ႏုိင္ငံေရးသမားၾကီး သခင္သိန္းေဖ ေလျဖတ္ အေရးေပၚ ေဆးရုံတင္ရ
NEJ/ ၂၉ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၈။ ။
အသက္ ၉၂ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္သည့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔မွ ၀ါရင့္ႏုိင္ငံေရးသမားၾကီး သခင္သိန္းေဖ ေလျဖတ္သည့္အတြက္ အာရွေတာ္၀င္ေဆးရုံသို႔ အေရးေပၚ တင္လုိက္ရသည္။
သခင္သိန္းေဖသည္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ အစဥ္တစုိက္ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳခဲ့သူတဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပုိင္းက ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္သိန္းေဖေနအိမ္တြင္ က်န္းမာစြာေနထိုင္လ်က္ရွိပါလ်က္ႏွင့္ သူကြယ္လြန္ေၾကာင္းေရးသားထားသည့္ နာေရးဖိတ္စာမ်ားကို အမည္မသိလူတစုက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ လိုက္လံျဖန္႔ေ၀ခဲ့သည္။
By NEJ
URL: http://www.khitpyaing.org/archives/4070
အျပည့္အစံုသို႔...
ျပန္ေခါက္ထားေပးပါ
Monday, September 29, 2008
ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ သူ၏ အိပ္မက္ဆိုးမ်ား
ေအးခ်မ္းေျမ့ | စက္တင္ဘာ ၂၆၊ ၂၀၀၈
“ငါ့ကိုမေခၚနဲ႔ …. မေခၚၾကပါနဲ႔” ဟူေသာ အသံနက္ႀကီးကို ယမန္ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလလယ္ပိုင္း၊ တခုေသာညက ဆိုင္ကယ္ ေမာင္ေမာင္၏ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား အားလံုး စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ ၾကားခဲ့ၾကရသည္။
ေနာက္တေန႔ နံနက္တြင္ေတာ့ သူ၏ အသက္မရွိေတာ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကိုသာ သူ႔အိပ္ရာထက္တြင္ ျမင္ေတြ႕ၾကရ သည္ဟု အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ ေဖာ့ကန္ရွိ သူ႔အိမ္နား ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေနထိုင္သူတို႔က ေျပာျပၾကသည္။
“သူက စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုတုန္းက ဘုန္းႀကီးေတြကိုေကာ လူႀကီးေတြကိုပါ အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္ထဲမွာ ႐ိုက္ခဲ့ တာေပါ့ဗ်ာ” ဟု သူ႔အိမ္နီးခ်င္း တဦးက ဆိုသည္။
ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္ ဆိုလ်င္ ေဖာ့ကန္တဝိုက္တြင္ မသိသူမရွိ။ သူ႔အမည္ရင္းက ေမာင္ေမာင္။ သို႔ေသာ္လည္း ဆိုင္ကယ္ျပင္ဆိုင္ဖြင့္ထားေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို ဆိုင္ကယ္ ေမာင္ေမာင္ဟု ကြဲကြဲျပားျပားေခၚၾကသည္။
“ပံုစံက အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ ေဘာ္ဒီေတာင့္ေတာင့္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမြးနဲ႔။ ေက်ာ္ဟိန္းညီ ေဇာ္ေဇာ္ တို႔လိုပံုစံ” ဟု သူ႔ကိုျမင္ဖူးသူ တဦးက ပံုေဖာ္ျပသည္။
ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ အျပင္ပန္းပံုစံက လူမိုက္တေယာက္လို ဆိုေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲ တြင္ ဆိုးသြမ္း မိုက္ကန္းေနသူ တေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔အက်ိဳး စီးပြားအတြက္ဆိုလ်င္ လက္ရဲဇက္ရဲ လုပ္ရဲကိုင္ရဲသူ တဦးဟုေတာ့ ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။
“က်ေနာ့္ ဆိုင္ကယ္ထဲက စက္ပစၥည္းေတြေတာင္ ေျဖာင္ဖူးတယ္ဗ်” ဟု သူႏွင့္ ဆက္ဆံ ဖူးသူတဦးက ေျပာသည္။
ယခင္ႏွစ္ စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုကာလ ေမတၱာပို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည့္ သံဃာမ်ား ႏွင့္ လူထုကို ႏွိမ္နင္းရန္ “စြမ္းအားရွင္” ဆိုသည့္ လက္ကိုင္တုတ္ လူတန္းစားတရပ္ကို စစ္ အာဏာရွင္မ်ားက ဖန္တီး ေမြးထုတ္လိုက္ရာ ဆိုင္ကယ္ ေမာင္ေမာင္သည္လည္း စြမ္းအားရွင္ တဦးအျဖစ္ ထိုဇာတ္လမ္းတြင္ ပါဝင္ကျပခဲ့သည္။
စြမ္းအားရွင္ဆိုသည့္ လူတန္းစားတြင္ လက္ရဲဇက္ရဲ မိုက္ကမ္းရဲသူမ်ားသာ ပါဝင္သည္။ အျပစ္မရွိသည့္ သံဃာႏွင့္ ျပည္သူ လူထုကို အသားလြတ္ ႐ုိက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ဖို႔ ဆိုသည္က အနည္းႏွင့္အမ်ား မိုက္မဲမွျဖစ္မည္။ ေငြရ႐ံု ဒါမွမဟုတ္ အက်ိဳး စီးပြား တခုခုရ႐ံုသက္သက္ျဖင့္ တဖက္သားခိုင္းသမွ် ဆိုးဆိုးေကာင္းေကာင္း လုပ္ဖို႔ဆိုသည္က ပံုမွန္ အသိဥာဏ္ရွိသူ၊ စဥ္းစားေတြးေခၚသူတို႔ အတြက္ မလြယ္လွ။
“ဆိုင္ကယ္ ေမာင္ေမာင္က သိပ္ၿပီး နလပိန္းတံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။ လံုးဝ မေတြးတတ္ မေခၚတတ္တဲ့ သူမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အက်ိဳးစီးပြားတခုခုေၾကာင့္ ခိုင္းတာလုပ္ရင္း ကၽြံသြားတာလုိ႔ ထင္တယ္” ဟု သူႏွင့္ ဆက္ဆံဖူးသူတဦးက ေျပာျပသည္။
ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္၏ အျဖစ္အပ်က္က တခ်ိဳ႕ေသာ အခြင့္အေရးမားမ်ား၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားသူမ်ား နည္းတူ သိပ္မထူး ဆန္းလွ။ သူ႔အေပါင္းအသင္းမ်ားက ရဲမ်ား၊ စစ္သားမ်ား ႏွင့္ ႀကံ့ဖြံ႕မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုသူမ်ားႏွင့္ သူက အေပးအယူရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပဲသူက စြမ္းအားရွင္တဦး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ စြမ္းအားရွင္ တဦးအျဖစ္ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားထံမွ လက္ကိုင္ဖုန္း ပါမစ္ အပါအဝင္ တျခားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားရသည္။
အခ်ဳပ္မွာေတာ့ မႏွစ္က ယခုလိုအခ်ိန္ စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔ အျပစ္မဲ့ သံဃာမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုကို ႐ိုက္ႏွက္ ႏွိမ္နင္းရာမွာ ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္ပါလာခဲ့ေတာ့သည္။ သူ႔ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား၏ အဆိုအရ ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင့္ လက္ခ်က္ျဖင့္ သံဃာတပါး ပ်ံလြန္ ေတာ္မူရသည္ဟု သိရသည္။
သူ႔ပံုကို ၿဂိဳဟ္တု ႐ုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းမ်ားတြင္ ျမင္ရသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။ ထိုသတင္း မ်ားတြင္ သူက သံဃာမ်ားႏွင့္ လူထုကို ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ႏွက္ေနသည္ကို ျမင္ရသည္ ဟု သူ႔အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက ေျပာ သည္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က သူ႔ကို စက္ဆုပ္ရြံ႕ရွာကုန္ၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တဦးျဖစ္လွ်က္ ႏွင့္ လက္နက္မဲ့ သံဃာမ်ားကို ႐ိုက္ရက္ေသာ ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္ကို မည္သူတ ဦးတေယာက္ကမွ အေခၚအေျပာမလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့။
ေကာလာဟလမ်ားကလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။ အစုိးရက စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုတြင္ ပါဝင္သည့္ သံဃာမ်ားႏွင့္ လူထုကို ႏွိမ္နင္းရန္ တာဝန္ေပးထားေသာ စစ္သားမ်ား၊ ရဲမ်ား၊ ႀကံ့ဖြံ႕မ်ားႏွင့္ စြမ္းအားရွင္ မ်ားကို မူးယစ္ေဆးတခ်ိဳ႕ ေကၽြးထားသည္ ဟူ၍ျဖစ္၏။ ဟုတ္မ ဟုတ္ေတာ့မသိ။ ထိုသတင္း မွန္သည္ျဖစ္ေစ မွားသည္ျဖစ္ေစ ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္ကို ပတ္ဝန္း က်င္က လံုးဝၾကဥ္လိုက္ၾကၿပီျဖစ္သည္။
တကုိယ္တည္း အထီးက်န္ဘဝျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ကင္းကြာစြာ ေနခဲ့ရေသာ ဆုိင္ကယ္ ေမာင္ေမာင္မွာ စက္တင္ဘာ သံဃာမ်ားႏွင့္ လူထုကို ႏွိမ္နင္းအၿပီး ၆ ပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ ထူးဆန္းစြာ ေသဆံုးခဲ့ေတာ့သည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကေတာ့ သူ႔ကို သရဲဖမ္းစားသည္ဟုေျပာၾကသည္။ ႏိုဝင္ဘာတညတြင္ သူ႔ကို ေခြးမည္းႀကီး တေကာင္က ခုန္အုပ္ကာ ကိုက္ခဲသျဖင့္ လဲက်ခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ရာတြင္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ မည္သူ တစံုတဦးကမွ ထိုေခြးမည္းႀကီး ကိုမေတြ႕လိုက္ၾက။ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ မည္သည့္ေခြး တေကာင္မွ် မရွိဟု ဆိုၾကသည္။
အဲဒီေနာက္တြင္ေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က “ငါ့ကိုမေခၚၾကပါနဲ႔ … မေခၚၾကပါနဲ႔” ဟူေသာ ဆိုင္ကယ္ ေမာင္ေမာင္၏ အသံနက္ႀကီးကို စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ ၾကားၾကရေတာ့၏။
က်န္ရစ္သူမိသားစုက ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္၏ အသုဘအတြက္ သရဏဂံုတင္ရန္ ေဒသခံ သံဃာေတာ္မ်ား ကို ပင့္ေဆာင္၍ မရရွိခဲ့ေပ။ တျခားေသာ ေဒသမွသံဃာေတာ္မ်ားကို ပင့္ ေဆာင္ရာ၌လည္း အခက္အခဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ အသုဘကို ၁ ပတ္ေက်ာ္သည္ထိ မခ်ရဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွ သံဃာတခ်ိဳ႕ကို ပင့္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး အသုဘ အခမ္းအနား က်င္းပခဲ့ရသည္ဟု သိရသည္။
ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္၏ အသုဘအခမ္းအနားကို သူမေသခင္က ၾကဥ္ခဲ့ၾကေသာ ေဖာ့ကန္ တရပ္ကြက္လံုး က အထူး အဆန္းသဖြယ္ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ၾကသျဖင့္ သခ်ႋဳင္းပင္ လွ်ံထြက္ သြားခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ သူ႔ဝိဥာဥ္ ကေတာ့ အထီးက်န္ စိတ္ကို ခံစားရင္း ေသဆံုးခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
“သူက နည္းနည္း စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာတႏံု႔ႏံု႔ခံစားရင္း စိတၱဇ ျဖစ္သြားတာ။ သရဲေခၚသြားတာ လည္း မဟုတ္ဘူး၊ တျခားေရာဂါႀကီးေတြ ခံစားရတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ရဲ႕အရိပ္က သူ႔ကိုျပန္သတ္သြားတာ” ဟု ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္၏ အိမ္နီးခ်င္း တဦးကေျပာျပသည္။
ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေမာင္ကဲ့သို႔ေသာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေနသည့္ အထီးက်န္ဝိဥာဥ္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊႏွင့္ လူသတ္စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ အိပ္မက္မ်ားထဲကို ညစဥ္လည္ပတ္ရင္း ေျခာက္လွန္႔ေနၾက သည္ဟု ဆိုလ်င္ မည္သူမွ် ျငင္းဆိုလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေနာ္မန္ေရာ္ဘတ္စ္ပီးယား၏ The Lonely Death Of Cycle Maung Maung ကို ကိုးကားေရးသားပါသည္
from Irrawaddy web page
Sunday, September 28, 2008
God's Army: The reason for the Burmese Embassy siege
TIRED OF THE FIGHT: By the time they reached the age of 13, the Karen twins who led their people against the Burmese junta only wanted a more normal life. Johnny Htoo, second left, and Luther with their parents and three-year-old sister at a refugee camp near the Thai-Burmese border.
God’s Army twins Johnny, left, and Luther Htoo at a Border Patrol Police base in Ratchaburi in 2001.
ABOVE: A warrior’s reunion at a God’s Army hideout somewhere inside Burma. From left to right, an unidentified warrior, Johnny, Min Lwin and Pida.
Armed dissident smiles as he releases a woman hostage from embassy compound.
Police usher hostages to safety after they were released from the Burmese Embassy.
Released hostages walk out of the Burmese Embassy.
The siege of the Burmese Embassy in Bangkok on October 1, 1999, was the beginning of the end for the offshoot of the Karen National Union known as God's Army, its reputation built around twin brothers said to have supernatural powers
MAXMILIAN WECHSLER
God's Army was formed by a Karen pastor, Thape, on March 7, 1997, inside Burma, after about 200 deeply religious and superstitious Karen Christian families decided to abandon the villages they had lived in for centuries in the Tavoy area of Burma and flee to Thailand in February, 1997.
''They fled because they were persecuted by Burma's ruling State Peace and Development Council
[SPDC],'' said 55-year-old Padu Kwe Htoo Win, who has been a leading member of the anti-government Karen National Union (KNU) and chairman of its Mergui-Tavoy district since 1991.
''During the journey to the Thai border, eight-year-old twins Johnny and Luther Htoo both claimed to have had a vision of God commanding them to lead their young compatriots to fight the SPDC,'' Kwe Htoo recalled.
''They asked my permission to fight the SPDC. I thought it was a joke and told them that anyone can fight the SPDC.''
According to Kwe Htoo, the full name of the group was Kaserdoh God's Army. Some of its members also called themselves ''Jesus Warriors'' or ''Jesus Commandos''. Johnny and Luther were merely the spiritual leaders of God's Army and had little say in the group's planning and operations. These were under Shwe Bya, God's Army's military commander, who also manipulated the twins.
Between 1997 and 2000, God's Army had about 200 young soldiers. Some remarkable battlefield victories against the SPDC were attributed to the twins' alleged powers. God's Army reportedly inflicted heavy casualties and rarely suffered a death or injury.
This led the Karen people to believe that the twins had supernatural powers. However, the early successes more likely were the result of the determination, bravery and knowledge of terrain displayed by its young soldiers.
God's Army's bravado caught the attention of various foreign organisations, which donated money and materials to them. Among the biggest donors was a South Korean religious group that financed the construction of a church at Takolang, a small village near Suan Phung district in the Thai province of Ratchaburi, bordering Burma. Many God's Army members and their families, including the family of Johnny and Luther, lived there. They frequently crossed the border to their headquarters in Burma.
At the height of God's Army's successes in early 1999, opportunists within God's Army and the Karen Solidarity Organisation (KSO) tried to gain control of the group. The fortunes of God's Army started to decline. Internal squabbles weakened combat readiness and efficiency. These squabbles were mainly about money and other benefits derived from foreign donors.
Several young South Koreans who said they were ''missionaries'' frequently visited Suan Phung, where they were looked after by a Karen pastor. This pastor also tried to control God's Army, but failed because the twins didn't like him.
I met these missionaries in September, 1999, and some said they previously worked for the South Korean government's security service.
Earlier, in June 1999, a KSO leader with connections to a foreign intelligence agency brought 12 members of a radical group called the Vigorous Burmese Student Warriors (VBSW) to Takolang. He introduced them to Saw Toe Toe, a founding member and secretary-general of God's Army, who led the VBSW members to God's Army's camp inside Burma in early September, 1999.
''Taking advantage of God's Army's innocence, they convinced the group that they would be better off joining in future VBSW military operations,'' explained Kwe Htoo. ''They bribed the God's Army fighters with goodies, including cigarettes. The twins were chain smokers at that time.''
TARGETS IN THAILAND
The 25-hour siege of the Burmese Embassy in Bangkok, almost exactly nine years ago today, was organised and carried out by the VBSW, whose members obtained hand grenades and rifles from the God's Army base. They took 89 people hostage, including embassy staff, foreigners and Thais.
After negotiations with Thai officials, the VBSW members and some of their hostages were flown from Bangkok to the God's Army headquarters inside Burma, where they were welcomed by a waiting group of God's Army soldiers led by Shwe Bya.
According to Kwe Htoo, God's Army had cleared the forest to make a helicopter landing pad, located about 300-400 metres from the Thai border, before the embassy siege began.
Earlier in June, 1999, Kwe Htoo received a letter from VBSW commander Ye Thi Ha asking his permission to travel inside Burma to jlconduct some activities.
''I didn't reply because I didn't know him. I heard later that the VBSW people arrived at Takolang and then moved to the God's Army headquarters,'' said Kwe Htoo. ''I thought they wanted to do something inside Burma. I never suspected that they would conduct an operation in Thailand.''
The embassy siege was followed by another daring incident on January 24, 2000, when three VBSW members, accompanied this time by seven God's Army rebels, hijacked a bus near the Thai border and forced the driver to take them to Ratchaburi, where they then took over the provincial hospital. Several hundred people, including patients and hospital staff, were held captive for about 22 hours. The rebels made several demands, one being that the Thai doctors and nurses would be sent to treat their sick and wounded. The group claimed it had been under sustained attacks by Burmese troops for a week at their mountain base near the Thai border. They also wanted Thai authorities to open the border and allow about 200 God's Army soldiers to seek refugee in Thailand. After an aborted negotiation to determine terms for surrender, Thai commandos stormed the hospital and killed all 10 hostage-takers.
Kwe Htoo said the attacks on the Burmese Embassy and Ratchaburi Hospital had catastrophic consequences for both God's Army and the VBSW. Thailand was now their ''second enemy'' _ after the SPDC.
''After the hospital assault, God's Army's fate was sealed as all sponsors abandoned them,'' said Kwe Htoo.
''Before and after the embassy siege, the KNU tried desperately and unsuccessfully to convince God's Army leaders and the twins that they had chosen the wrong path by joining with the VBSW in their struggle to free their homeland. We urged them not to believe their promises, and instead to listen to their Karen brothers in the KNU.
''God's Army was exploited and tricked by the VBSW, who promised them new uniforms, food, medicine, weapons and ammunition in return for their support. None of their promises materialised.''
THE UNRAVELLING
The attack on the Burmese Embassy was led by Kyaw Ni, or Big Johnny, of the VBSW. After the Ratchaburi incident, God's Army soldiers became disillusioned with Kyaw Ni. The twins finally withdrew their support for the VBSW. Even Johnny, who was always accompanied by Kyaw Ni, turned against him.
God's Army started listening to the KNU, but it was too late. The damage had already been done. The twins gave several headline-making interviews which didn't help their cause either.
''They were presented to the public as a fanatical religious group,'' said Kwe Htoo.
Finally, in January, 2001, after almost four years of armed resistance against the SPDC and being pursued most of that time by Thai authorities as well, about 20 hungry, exhausted and desperate God's Army remnants, including Johnny and Luther, surrendered to Thai authorities. Then Thai Prime Minister Chuan Leekpai met the twins at Suan Phung and talked with them briefly through an interpreter.
When I met the twins at Ton Yang refugee camp in Kanchanaburi on June 12, 2003, both said they would never take up arms again. ''We want to go back home to see our friends,'' said Luther at that time.
Other participants in the God's Army saga went different ways. Former secretary-general Saw Toe Toe and some others were promptly granted refugee status in the US. But most of their Karen countrymen weren't so lucky.
About 418 God's Army rebels and relatives who had crossed to Thailand between February 2 and 3 in 2000, after the SPDC mounted an offensive against them, ended up at refugee camps in Thailand.
Thai authorities also retaliated against God's Army by evicting some of their relatives from Takolang and sending them to refugee camps as well.
VBSW commander Ye Thi Ha was luckier. When a Thai police unit waited outside his Bangkok apartment ready to arrest him, a phone call came with an order to abort the operation, lending credence to the suggestion that Ye Thi Ha worked for a foreign intelligence agency.
Shwe Bya surrendered to the SPDC in August, 2003, after being offered a logging concession in Burma. He later contacted the twins through an associate and promised all kinds of privileges if they surrendered to the SPDC. Johnny finally accepted the deal and surrendered together with his father and some other members of the group in July 2006.
The Burmese government newspaper, The New Light of Myanmar, published on July 26, 2006 a report accompanied by a photo showing 10 grim-faced men wearing military uniforms. In the photo Johnny Htoo is standing behind a row of rifles and ammunition. The report said that ''a nine-member armed group of GA with its base in another country, led by Johnny Htoo, (had) returned to the legal fold.''
After Johnny's ''surrender'', Luther contacted Kwe Htoo trying to find out what was going on with his brother. He said he had tried to contact Johnny many times, but to no avail.
Recently, Luther received a message from his brother, saying, ''If someone comes and tries to persuade you to surrender (to the SPDC), kill him. Don't ever surrender.''
According to reliable sources, Johnny is living with his new wife in Myitta town, east of Tavoy.
TREACHERY BEHIND THE SCENES?
The people who manipulated and exploited Johnny and Luther Htoo caused a great disservice to the Thai people. The most striking example of the exploitation of the twins occurred on November 4, 1999. On that rainy evening, a team of Thai Army and police officers dispatched to persuade Kyaw Ni and Pida to surrender were confronted by dozens of armed GA rebels in the jungle on the Thai-Burmese border. The officers promised them fair treatment. Several VBSW members who arrived from Maneeloy refugee camp also pleaded with Kyaw Ni and Pida to give up. Both refused. An erratic Kyaw Ni pointed his AK-47 assault rifle at the officers.
Finally, Kyaw Ni asked the twins to decide his and Pida's fate. Shwe Bya, who greatly admired Kyaw Ni, knew exactly what to do.
When a Karen interpreter asked the twins: ''Do you want Big Johnny and Pida to leave us (the GA) and go with the Thai officers?'', both said: ''Yes, we want them to go.''
But the interpreter, acting on the order of Shwe Bya, said exactly the opposite. This fact came out during this writer's recent interview with Luther. It was confirmed by another person who was there as well.
Had the interpreter not twisted the twins' words, the Ratchaburi Hospital tragedy would have never occurred.
The Thai officers' trip to persuade Kyaw Ni and Pida to surrender followed a letter the two sent to Prime Minister Chuan. In the letter, dated October 12, 1999, VBSW leaders apologised for their action and explained the motives behind the Burmese Embassy takeover.
In another expression of reconciliation with the Thai government, the VBSW returned a pistol seized from a Thai Special Branch policeman who had been guarding the embassy on the day of the takeover. Shwe Bya handed the pistol over to Thai officers in Takolang on Oct 22, 1999.
A Thai security officer recently remarked that it is perplexing that, after these overtures by the VBSW, Kyaw Ni and Pida didn't surrender.
A VBSW member disclosed that Kyaw Ni and Pida did intend to surrender in the jungle to the Thais on November 4, 1999, but a certain third party, after learning about their intentions, warned them that if they did so they would be jailed for many years in Thailand or transferred to the SPDC, who would execute them.
''Obviously, someone was afraid that they might reveal secrets to the Thai investigators or the media that could incriminate certain people,'' said the VBSW source.
Pida was killed in the Ratchaburi Hospital siege and Kyaw Ni was killed several years ago under mysterious circumstances, shortly after several exiles met him in the jungle on the Thai-Burmese border to discuss his future.
From its formation in March 1997 until its curtain call in January 2001, the GA was a costly failure.
It didn't bring any benefits to the Karen people or to the pro-democracy movement. The only ones who gained were a few exiled opportunists, their radical organisations, some foreign intelligence services and the SPDC.
The vast majority of the Burmese dissident leaders agreed that the embassy and the hospital sieges, ostensibly done to attract attention to the pro-democracy movement, were actually major setbacks, as they caused the sentiment of the Thai government and the Thai people to turn against them.
However, according to security sources, one foreign mission in Bangkok benefited from the Burmese Embassy siege considerably. The sources say that one of three vans that left the Burmese Embassy on Sathorn Road shortly after the siege began entered another nearby embassy compound, loaded with a huge volume of documents packed in rubbish bags.
According to the sources, the VBSW somehow managed to remove a number of secret documents, including identities of drug informers, from a vault inside the Burmese ambassador's office.
On Oct 2 the documents were sorted through according to importance by a leading Burmese exile who was called in to help. The man wasn't allowed to go home for some days.
The prominent exile died about two months later, on Dec 1, 1999, allegedly from heart failure.
At the end of November _ after he reportedly met with some foreign intelligence officers _ he appeared nervous and said emotionally that he was ''not going to do that'', without elaborating.
A few days later, he was ordered to move his office to a ''more secure'' location. He was reluctant to do so. During the move, he suddenly collapsed while carrying a desktop computer.
Among the many wreaths at his funeral in Bangkok, one was delivered by a man on a motorcycle who quickly disappeared. The acronym VBSW on the wreath was clearly visible to the crowd of mourners, who numbered in the hundreds and included a smattering of intelligence agents who were busy taking photographs of the mourners.
http://www.bangkokpost.com//280908_Spectrum/28Sep2008_spec001.php
INTERVIEW WITH LUTHER HTOO
A QUIETER LIFE: Luther Htoo with his wife Naw Paw Eh Hsoe and their two sons.
Q: Tell us about yourself and your family?
A: I arrived at Ton Yang camp with my brother Johnny in 2002. I am now married to Naw Paw Eh Hsoe. We have two sons, aged one and five. My mother, Naw Khay Htaw, stays with us. We have enough food and clothes here, but we cannot work.
Q: Where is Johnny now?
A: My brother is in Myitta town in Burma, but I am not exactly sure what he is doing. We have not seen each other since he left the camp in July, 2006. I have received only one message from him through a third party. He said he was not happy there. The Burmese woman who brought him to Myitta is not so good with him and other former God's Army members who surrendered. Our father stays with him and he also is not happy there.
Q: Do you miss your brother?
A: Yes, I miss him and my father, Poo Gaw, very much. I sincerely hope that they will come back here and we will stay together like before.
Q: Do you regret having been associated with God's Army?
A: That is the past and I don't want to talk about it.
Q: What did you learn during your stay with God's Army?
A: I learned that the State Peace and Development Council (SPDC) is two-faced. They are the ones who create troubles for the Karen people. I could see clearly their culture, their activity and the way their troops operate.
Q: What is your opinion of the Karen National Union (KNU)?
A: It is a good organisation. If we didn't have the KNU the Karen people would have faced even more hardship and we wouldn't have had any leaders. We would be even more desperate and lost. The KNU is our mother organisation. It is leading the Karen people.
Q: Give us your opinion about the Vigorous Burmese Student Warriors (VBSW).
A: It was not my choice that they came to us. I didn't accept them. It was other people who brought them to us and it was Shwe Bya who allowed them to stay with us.
After the Burmese Embassy siege, when the Thai authorities came to us and asked my brother and myself to hand over the VBSW members, we agreed and would have been happy if they left us, but Shwe Bya was against it. We didn't want them to stay with us right from the beginning.
Q: Tell us your plans for the future.
A: We have all applied for resettlement in Sweden because my mother-in-law lives there. However, I am afraid that it won't be easy to go there because I was a member of an armed group and many countries won't accept a person like that.
Q: What would you like to do now?
A: I would like to learn how to use the computer and to get a job as a computer programmer, provided I am accepted by a third country. I would also like to study the Bible and to become a missionary.
Q: Would you like to go back home, to stay in Thailand, or to live abroad?
A: At this moment I can't go back to my village because the SPDC is there. I want to go with my family to a third country. I would like to remain in Thailand if we were able to move around freely, but that is not possible now. We are presently confined to the camp.
Q: What do you do with your free time?
A: I like to play the guitar. I also smoke cigarettes, but not as many as before.
Q: Tell us your biggest wish?
A: I would like to have my own computer and learn how to use it. However, at this moment, I don't have permission to learn because only those who passed Grade Six are permitted to do so.
Q: What were the happiest and most disappointing events in your life?
A: I am happy that the Karen people are able to exist as a nation and that God has allowed us to stay safely in Ton Yang refugee camp. We are also thankful to the Thai government for treating us and other Karen people humanely, although we caused them a lot of problems in the past. I am disappointed with the SPDC for its treatment of the Karen people.
By Maxmilian Wechsler
http://www.bangkokpost.com/280908_Spectrum/28Sep2008_spec29.php
Thursday, September 25, 2008
Wednesday, September 24, 2008
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ ေသၿပီဆရာ …
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ (၂၄-၉-၀၈)။ ။
လာလတၱံ႔ေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းအေၾကာင္း ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးေတာရင္း ကဗ်ာစာသားေလးတေၾကာင္း သြားအမွတ္ရတယ္။ စာသားေလးက “ ဒီေျမပံုအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ အကုန္ေသကုန္လိမ့္မယ္” တဲ့။ ဖတ္ရတာ ၾကာပါၿပီ (စကားလံုး အတိအက် မဟုတ္ရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ)။ ကဗ်ာဆရာက ဘာအဓိပၸာယ္နဲ႔ ေရးလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ဖတ္တဲ့ က်ေနာ္က နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု (၇) ဆင့္ကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ခံစားလိုက္ေတာ့ ကဗ်ာစာသားေလးက ေတာ္ေတာ္ႂကြၿပီး ဖတ္ရတာ အရသာပိုရွိသြားတယ္။
အဟုတ္ပဲေလ။ နအဖ လမ္းျပေျမပံုအတိုင္းသြားရင္ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြအားလံုး စစ္ကြၽန္သက္ အတိုင္းမသိ ရွည္ကုန္ မယ္။ ဖြတ္ေက်ာျပာစု ခ႐ုဆန္ကြၽတ္ဘ၀ေတြ ေရာက္သထက္ေရာက္ၿပီး တိရိစာၦန္သာသာ အဆင့္နဲ႔ပဲ လူ႔အျဖစ္ေတြကို နိဂံုးကမၼတ္ အဆံုးသတ္ရဖို႔ ရွိတယ္မဟုတ္လား (မယံုတဲ့သူမ်ား နအဖရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါေလ)။ လူခ်င္း အတူတူ တန္းတူရည္တူ မေနရမယ့္ဘ၀ဟာ ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသရတဲ့ဘ၀ပဲ မဟုတ္ပါလား။ လူသားမာန ထားရွိတဲ့သူတိုင္း၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ လူ႔တန္ဖိုးကို ေလးစားတန္ဖိုးထားသူတိုင္း ဒီလိုပဲ ခံယူၾကမွာပဲေလ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အကုန္ေသကုန္လိမ့္ မယ္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာသားအေပၚ က်ေနာ္ ဟတ္ထိသြားတာေနမွာ။ ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသၾကရမယ့္အျဖစ္ကို ေျပာတာပါ။
အဲ … စစ္ကြၽန္ျပဳမႈေအာက္မွာ အ႐ိုးအရင္း ကိုက္ရဖို႔႔အေရး စစ္ဗိုလ္ေတြေရွ႕ အၿမီးပဲ ႏွန္႔ျပရ ႏွန္႔ျပရ၊ စစ္ဗိုလ္ေတြကို လွ်ာနဲ႔ပဲ လ်က္ရ လ်က္ရ၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ပဲ ျပဳစုရ ျပဳစုရ၊ ဖိနပ္ပဲ စီးေပးရ စီးေပးရ၊ ေခါင္းေပၚပဲ တင္ရြက္ရ တင္ရြက္ ရဆိုတဲ့ တဘို႔တည္းၾကည့္တဲ့ အေခ်ာင္သမား ေက်ာ႐ုိးမဲ့သတၱ၀ါေတြကေတာ့ လမ္းျပေျမပံုကို ႀကိဳဆိုေကာင္း ႀကိဳဆို ၾကမွာေပါ့ေလ။ တိုင္းသူျပည္သားေတြ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ အီေဖကိုတို႔ ႀကိဳက္ေလပဲဆိုတဲ့ လူစားေတြကိုး။
ျပည္သူေတြသာ မွန္ကန္တဲ့ စနစ္တခု၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈတခုေအာက္မွာ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ခြင့္ရရင္ အဲဒီအေခ်ာင္သမားေတြ လူေတာတိုး ေနရာရႏိုင္မွာမွ မဟုတ္တာ။ အဲဒီေတာ့ အဲလိုလူမ်ဳိးေတြက နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံတာ မဆန္းဘူးေပါ့ေလ။ နအဖရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ အဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္တဲ့ ႀကံ့ဖြံ႔၊ စြမ္းအားရွင္၊ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ၊ မီးသတ္၊ ၾကက္ေျခနီ၊ တန္ျပန္မီဒီယာဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ေတြမွာ ပါ၀င္တဲ့သူေတြဟာ အဲသလို လူစိတ္၊ လူ႔မာနမရွိတဲ့ အေခ်ာင္သမား ေတြေပါ့။
အဲဒီေတာ့ ျမင္တတ္ရင္ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုဆိုတာ စည္းစိမ္အာဏာကို မစြန္႔ခ်င္ဘဲ ဆက္ၿပီး လက္၀ါးႀကီးအုပ္လိုတဲ့ လက္တဆုပ္စာ ထိပ္ပိုင္းစစ္ဗိုလ္ လူလည္တစုနဲ႔ ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္ ကပ္ဖားရပ္ဖား အေခ်ာင္သမားေတြေပါင္းၿပီး တိုင္းျပည္ကို အစြမ္းကုန္ ဖ်က္ဆီးၾကေတာ့မယ့္ ေရရွည္စစ္ကြၽန္ျပဳေရး စီမံကိန္းႀကီးဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ရမွာပါ။
အဲဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာ႐ူးေတြနဲ႔ အေခ်ာင္သမား ကပ္ဖားရပ္ဖားေတြ စိတ္ကူးယဥ္ေနတဲ့ လမ္းျပေျမပံုကို အဆံုးအထိ မေရာက္ေအာင္ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူေတြအားလံုး ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ၀ုိင္း၀န္းတိုက္ဖ်က္ဖို႔ အျပင္း အထန္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ မႀကိဳးစားလို႔ကေတာ့ ကဗ်ာဆရာေျပာသလို အကုန္ေသကုန္လိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ တိုးရမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ။
လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ၊ လူ႔မာန၊ လူ႔တန္ဖိုးဆိုတာေတြကို အေလးထားတဲ့ သူေတြကေတာ့ ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသၾကရမယ့္ ဘ၀မ်ဳိးကို မလိုလားတတ္ၾကပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ရွင္လ်က္နဲ႔ မေသခ်င္ၾကသူမွန္သမွ်၊ လူ႔အျဖစ္ကို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိနဲ႔ ေနထိုင္ျဖတ္သန္း သြားလိုသူမွန္သမွ် နအဖစိတ္ႀကိဳက္ ေရးဆြဲၿပီး လိမ္လည္အတည္ျပဳထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒအရ က်င္းပ မယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ မျဖစ္ေျမာက္ေရးကို အစြမ္းကုန္ တိုက္ဖ်က္ဟန္႔တားဖို႔ လိုပါမယ္။ တတိုင္းျပည္လံုး တခဲနက္ မဲေပးအတည္ျပဳထားတဲ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကို စြဲကိုင္ၿပီး ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ လိုပါမယ္။
ဒါပမယ့္ က်ေနာ့္တို႔ဘက္ကေရာ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္မႈ အေနအထားနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္လို႔ ေအာင္ပြဲရႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာကို ျပန္သံုးသပ္ဖို႔ လိုပါမယ္။ ေတာ္ၾကာ “ဒီေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ အကုန္ေသကုန္လိမ့္မယ္”ဆိုၿပီး ကဗ်ာထပ္ထြက္လာ မွာျဖင့္ ကိုယ္က်ဳိးနည္းရခ်ည္ရဲ႕။ ဒီေခါင္းေဆာင္မႈ ဆိုတာကိုေတာ့ ရွင္းရပါမယ္။ ေခါင္းေဆာင္အားလံုးကို သိမ္းက်ဳံး ႐ႈျမင္သြားမွာ စိုးလို႔ပါ။ က်ေနာ္ဆိုလိုတာ လက္ရွိအျပင္မွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဦးေဆာင္မႈေပးေနတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးေတြ ဦးစီးတဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ဆိုလိုတာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦး၀င္းတင္ (၂၀၀၈ ခု စက္တင္ဘာ ၂၃ မွ ျပန္လြတ္) ဦးတင္ဦးတို႔ကို မဆိုလိုပါဘူး။ သူတို႔သံုးဦးက အထိန္းသိမ္းခံ အေနအထားနဲ႔ ဆိုေတာ့ ထိေရာက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈလည္း မေပးႏိုင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြလို တိုက္ပြဲထဲက ေပၚထြက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္တခ်ဳိ႕ကလည္း ေထာင္ထဲမွာပဲ ရွိေနပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အျပင္မွာရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈ အင္အားကိုပဲ တြက္ခ်က္ၾကည့္တာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို အဓိကထား တြက္ခ်က္ရသလဲဆိုေတာ့ …
(၁) အန္အယ္လ္ဒီပါတီဆိုတာ ေျမေပၚမွာ တရား၀င္ရပ္တည္ခြင့္ရွိတဲ့ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းႀကီးျဖစ္တယ္။
(၂) ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ မန္းဒိတ္အရွိဆံုး ပါတီႀကီးလည္းျဖစ္တယ္။
(၃) ျပည္သူလူထုက အားကိုးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးလည္း ျဖစ္တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အဲဒါပါတီႀကီးကို လက္ရွိဦးေဆာင္ေနတဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈအေနအထားကို အဓိကထား စဥ္းစား တာ မလြန္ဘူးထင္ပါတယ္။ တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္ႏိုင္လုပ္ႏိုင္၊ ဘယ္လိုပဲ အကြက္ျမင္ျမင္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုက္ရဲတိုက္ရဲ အန္အယ္လ္ဒီရထားတဲ့ ပါ၀ါမ်ဳိး၊ လူထုေထာက္ခံမႈမ်ဳိး သူတို႔ေတြမွာ မရွိၾကပါဘူး။ အဲဒါ ေၾကာင့္မို႔ က်န္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြက အန္အယ္လ္ဒီကိုေက်ာ္ၿပီး ဦးေဆာင္မႈေပးဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ၀န္းရံတာ ေလာက္ ပဲလုပ္လို႔ရပါမယ္။ အန္အယ္လ္ဒီဦးေဆာင္မႈကို လမ္းေၾကာင္းမွန္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းတည့္မတ္ေပးၾကဖို႔ပဲ တတ္ႏိုင္ပါမယ္။ အဓိက ဦးေဆာင္တိုက္ပြဲ၀င္ရမွာကေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုေကာ္မတီပါပဲ။
လက္ရွိအေနအထားမွာလည္း ဗဟိုေကာ္မတီကို မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးေတြကပဲ အုပ္စီးထားေလေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ ရဲရင့္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈ၊ တိက်ျပတ္သားတဲ့ တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္း ခ်မေပးႏိုင္တာနဲ႔အမွ် ဒီမိုကေရ စီအင္အားစုေတြအေနနဲ႔ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြနဲ႔ ထပ္မံရင္ဆိုင္ရဖို႔ ရွိေနပါတယ္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း အျပင္မွာ တေလွ်ာက္လံုးနီးပါး ဦးေဆာင္ခြင့္ရခဲ့တုန္းကလည္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးေတြအေနနဲ႔ ဘာမွေလာက္ေလာက္လား လား ဦးေဆာင္မႈမေပးႏိုင္ခဲ့တာကို အတိတ္ျဖစ္ရပ္ေတြက သက္ေသျပေနပါၿပီ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ဗဟိုေကာ္မတီႀကီးေတြရဲ႕ အေနအထားက ၾကာေလေလ ပိုရွင္းရွင္းေလေလ ဆုိသလိုပါပဲ။ ဘာေတြဘယ္လို ပိုရွင္းလာသလဲဆိုေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စတင္ဖြဲ႔စည္းခ်ိန္ကစၿပီး နအဖနဲ႔ NLD - CEC မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီး (ေဘာင္းဘီ၀တ္နဲ႔ ေဘာင္းဘီခြၽတ္) ေတြၾကား လက္၀ါးခ်င္း႐ိုက္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့၊ လုပ္ေဆာင္ေနတာေတြကို ပိုပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေတြ႔လာရတာကို ေျပာတာပါ။ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ အံ့အားတသင့္ ေမးခြန္းထုတ္သူေတြ ထုတ္ခ်င္ၾကလိမ့္မယ္။ အေစာပိုင္းကာလေတြတုန္းကေတာ့ ညီၫြတ္ေရး ၿပိဳကြဲမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေအာင့္အည္း ၿမိဳသိပ္ခဲ့ရတယ္။ ဟုတ္ႏိုးဟုတ္ႏိုးဆိုတဲ့ စိတ္လည္းပါတာေပါ့။
အခုအခါမွာေတာ့ ေမလဆႏၵခံယူပြဲလိုပဲ နအဖ ဇာတ္ၾကမ္းတို္က္ေတာ့မယ့္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္နဲ႔ ေရာက္လာေတာ့မွာမို႔ မေျပာမျဖစ္တဲ့ အေျခအေနကို ဆိုက္လာပါၿပီ။ တခ်ဳိ႕ဆို မ်ဳိးခ်စ္ႀကီးေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို ဖြတ္ ထြက္မွ ေတာင္ပို႔မွန္း သိရပါၿပီလို႔ေတာင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္လာၾကပါၿပီ။ မ်ဳိးခ်စ္ႀကီးေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို အားမရ လို႔ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲဲ႔ ညီလာခံေခၚဖို႔ မိတၳီလာၿမိဳ႕နယ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေတာင္းဆိုသလို ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေ႐ႊနဲ႔ ဗဟိုေကာ္မတီတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ၊ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ ခ်ဳပ္ကိုင္စုဖြဲ႔လာမႈကို ေက်နပ္မႈမရွိလို႔ ၿမိဳ႕နယ္ (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္က အန္အယ္လ္ဒီလူငယ္ေတြ ႏုတ္ထြက္ၾကေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြလည္း ၾကားလာရပါၿပီ။ အဲဒီေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္ႀကီးေတြ ဆက္လက္ဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္ မေပးႏိုင္ဆိုတဲ့ အေနအထားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဖို႔ လိုတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာၿပီးလို႔ ရွင္းသြားလင္းသြားမွပဲ ဘယ္လိုဦးေဆာင္မႈေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲဆက္ေဖာ္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အာဏာရွင္ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ တပည့္တပန္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးေတြဟာ အန္အယ္လ္ဒီကို စတင္ ဖြဲ႔စည္းစဥ္ကတည္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နံေဘးမွာ တြယ္ကပ္ၿပီး ပါခဲ့တာပါ။ စစ္အုပ္စုက သူတို႔အတြက္ အႏၲရာယ္ ရွိတယ္လို႔ ယူဆတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ (လက္၀ဲဲယိမ္းတယ္လို႔ စစ္အုပ္စုက ယူဆတဲ့) တတ္သိပညာရွင္ အစုအဖြဲ႔၀င္ေတြအားလံုးကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း ရွင္းလင္းလိုက္စဥ္မွာ အျပင္မွာ အဓိက က်န္ခဲ့သူေတြက မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြပါပဲ။ သူတို႔ခ်ည္းနီးပါး က်န္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႔ဟာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ရပ္တည္ရွင္သန္ခြင့္ေရးဆိုတာေလးကိုပဲ ဗန္းျပၿပီး နအဖျပဳသမွ် ႏုရတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကိုသာ လုပ္ ေဆာင္ခဲ့တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
၁၉၈၉ အာဇာနည္ေန႔ မတိုင္မီ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ အေျခအတင္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ တိပ္ေခြကို နားေထာင္ၾကည့္ရင္ အဲဒီတုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို နအဖ ထိန္းသိမ္းလိုက္တာဟာ ေသြး႐ိုးသား႐ိုးမွ ဟုတ္ရဲ႕ လား၊ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးေတြမ်ား နအဖကို မ်က္စပစ္လိုက္လို႔လားလို႔ ယူဆႏိုင္တဲ့ အေနအထားပါ။ ၉၀ ေ႐ြး ေကာက္ပြဲအၿပီး ဂႏၶီခန္းမမွာရတဲ့ ပြဲၿပီးႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးႀကီးကို ေရစုန္ေမ်ာသြားေအာင္ လုပ္ပစ္တာလည္း မ်ဳိးခ်စ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈပါပဲ။ ၂၆-၃-၉၁ မွာ နအဖရဲ႕ ဖိအားေပး အက်ပ္ကိုင္မႈကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကို ဥပေဒမဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ က်ဴးလြန္တယ္၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို ခိုလံႈခြင့္ေပးတယ္လို႔ အေၾကာင္းျပၿပီး ပါတီကထုတ္ပစ္ကာ ဗဟိုေကာ္မတီကို အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းလိုက္တာလည္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြပါပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနတုန္း ၁၉၉၃ ဇန္န၀ါရီမွာ ဦးေအာင္ေရႊ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ (၈၆) ဦး နအဖလုပ္တဲ့ အတုအေယာင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို သြားတက္တာလည္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ စနက္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ႔ ေထာင္ကထြက္လာတဲ့ ပါတီ၀င္ေတြကို ပါတီ၀င္အျဖစ္ ျပန္လက္မခံေတာ့တာလည္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္ းေတြပါပဲ။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္ဘဲ နအဖအလိုက် အသံတိတ္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့တာလည္း မ်ဳိးခ်စ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြပါပဲ။ ၂၀၀၈ နအဖ ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ နာဂစ္အေရးမွာ တိက်ျပတ္သားတဲ့ ဦးေဆာင္မႈမေပးႏိုင္ခဲ့တာလည္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြပါပဲ။
အဲဒီေတာ့ ျပန္ၾကည့္ရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္းမွာ အျပင္မွာတေလွ်ာက္လံုး ဦးေဆာင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြဟာ တိက်ျပတ္သားတဲ့ ဦးေဆာင္မႈ ဘာတခုမွ မေပးႏိုင္ဘဲ နအဖအလိုက် အလိုက္သင့္ ကခုန္ေနခဲ့ၾကတာကိုပဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာတိုက္ပြဲမွ မေဖာ္ေဆာင္ဘဲ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ေၾကညာခ်က္ေတြပဲ ထုတ္လာလိုက္တာ အခုဆိုရင္ အထူးေၾကညာခ်က္အဆင့္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ၂၀၁၀ ေရာက္တဲ့အထိလည္း ျမန္မာျပည္က လက္ဖက္ရည္ေတြလို ရွယ္၊ ထူးရွယ္၊ ရွယ္တကာ့ရွယ္ဆိုတဲ့ ေၾကညာခ်က္ေတြပဲ ထုတ္ရင္း ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
တဖက္က ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္လည္း နအဖအေနနဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္ႀကီးေတြကို အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး မဖမ္းမဆီးဘဲ အန္အယ္လ္ဒီကို ဦးေဆာင္ခိုင္းထားတာဟာ သူတို႔စစ္အုပ္စုအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ေတြ တသီႀကီးရေနလို႔ဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ အစြမ္းအစမရွိတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ႀကီးေတြ အန္အယ္လ္ဒီကို ဦးေဆာင္ခိုင္းထားျခင္းအားျဖင့္ စစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီကို ဖ်က္သိမ္းစရာမလိုေတာ့ဘဲ ကမာၻကိုလည္း မ်က္ႏွာျပရတာ ေကာင္းသြားတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္း တရား၀င္ ရပ္တည္ခြင့္ေပးထားပါတယ္ ဆို႐ံုေလးေပါ့။ ေနာက္ၿပီး နအဖဟာ သူတို႔စကားကို နားလည္းေထာင္၊ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မလႈပ္သာမရွားသာေအာင္ အတိုင္အေဖာက္ညီညီ လူညႇပ္ကစားရတာကို ေတာ္ေတာ္လည္း ေျခေတြ႕ပံုေပၚတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္ႀကီးေတြနဲ႔ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး အေပးအယူမွ်ခဲ့မွေတာ့ ေျခေတြ႕တာ မဆန္းဘူးေပါ့ေလ။
အဲဒီေတာ့ ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အၾကာမွာ အေျဖက ရွင္းသေလာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဘယ္လိုရွင္းတာလဲဆိုတာ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ အုပ္စီးထားတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈဟာ ေမွ်ာ္လင့္စရာ အေနအထား လံုး၀… လံုး၀ကို မရွိဘူးဆိုတာပါပဲ။ မ်ဳိးခ်စ္ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔သာ ဆက္သြားရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလည္း လြတ္လမ္းမျမင္၊ လူထုတိုက္ပြဲ ထပ္ျဖစ္လာရင္လည္း ထပ္မံ႐ႈံးနိမ့္ရဦးမယ့္ အေျခအေနနဲ႔ပဲ တိုးရလိမ့္ဦးမယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရာဇ၀င္ထဲမွာ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ႀကီးေတြကို ထားခဲ့ေတာ့မလား၊ သူတို႔ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနရာကို ၀င္ယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္း တည့္မတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလား သို႔တည္းမဟုတ္ တျခားစုစည္းညီၫြတ္တဲ့ တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႔ၿပီး ျပတ္သားတဲ့ တိုက္ပြဲ၀င္မႈအတြက္ ျပင္ဆင္ၾကမလားဆိုတာ အလ်င္အျမန္ ဆံုးျဖတ္လုပ္ေဆာင္ၾကရမယ့္ အေျခအေနကို ဆိုက္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ႏို႔မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ေျမာက္သြားၿပီးရင္ လူငယ္ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ ဂီတသမားေလးေတြ ပါးစပ္ဖ်ားက သီခ်င္းစာသားတခ်ဳိ႕ ပြင့္အန္ထြက္က်လာမွာကို စိုးထိတ္ေနမိပါတယ္။
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ ေသၿပီဆရာ …
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ ေသၿပီဆရာ … …
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ ေသၿပီဆရာ … … …
(အထက္ပါ ေဆာင္းပါးတြင္ ပါ၀င္သည့္ အယူအဆမ်ားမွာ စာေရးသူ၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ အဆုိပါေဆာင္းပါးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီ မ်ိဳးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား ေခါင္းေဆာင္မႈ ႐ႈေထာင့္မွ ျပန္လည္ေခ်ပသည့္ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားလုိပါက ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ (khitpyaing.news@gmail.com) ျဖင့္ ေပးပုိ႔ႏုိင္ပါသည္ - အယ္ဒီတာ )
By NEJ
URL: http://www.khitpyaing.org/archives/3998