ရွစ္ေလးလံုးနဲ႔ စက္တင္ဘာ အာဏာသိမ္း လူသတ္ပြဲ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား

ေဆာင္းပါးရွင္ - ဆရာကံ (တပ္မ ၂၂)

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လက ဘားအံၿမဳိ႕မွာ လူထုေတြဆႏၵျပေနၿပီး နာရီစင္အနီး ဘုရားႀကီးဝင္းထဲမွာ သပိတ္စခန္းဖြင့္ထားပါတယ္။ အဲဒီသပိတ္စခန္းကုိ (၂)ရက္္အၾကာနံနက္ ၀၃း၀၀ နာရီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ တပ္ရင္းက တပ္ခြဲ (၂)ခြဲနဲ႔ သြားဝုိင္းရပါတယ္။ ဘုရားႀကီးဝင္းအတြင္းက ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့လူထုကို အၿပီးအပုိင္ ေမာင္းထုတ္ခုိင္းျပီး၊ မထြက္ပါက ပစ္ခတ္ရန္အတြက္ အဲဒီအခ်ိန္က အမွတ္ (၂၂) ေျချမန္တပ္မဌာနခ်ဳပ္ တပ္မမႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္တင္လွက အမိန္႔ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားႀကီးဝင္းအတြင္းက လူထုအားလုံး ေၾကာက္လန္႔ၿပီး အ၀တ္တထည္ ကုိယ္တခုနဲ႔ ထြက္ေျပးၾကပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားႀကီးဝင္းအတြင္းက်န္ခဲ့တဲ့ ကား၊ ဆုိင္ကယ္၊ စက္ဘီး၊ မီးစက္မ်ားအားလုံးကုိ တပ္မမႉးမွ သိမ္းဆည္းခုိင္းပါတယ္။ ဒါေတြကုိ (တပ္မ) ပုိင္ပစၥည္းလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ပုိင္းမွာဘဲ တပ္မ(၂၂)ကို တပ္ရင္း (၅)ရင္းနဲ႔ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ရန္ကုန္ကို ေရွ႕တန္းထြက္ရမယ္လို႔ အမိန္႔ရတဲ့အတြက္ တပ္ရင္း(၅)ရင္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ကိုသြားရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဟာ အမွတ္ (၂၂) ေျချမန္တပ္မဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းတစ္ရင္းမွာ စစ္သက္ ၁ ႏွစ္ခြဲရွိတဲ့ လူသစ္ဘဝသာ ရွိပါေသးတယ္။

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ကို ပါသြားတဲ့တပ္ရင္းေတြကေတာ့ ခမရ (၂၀၄) ၿမဳိင္ကေလး၊ ခမရ (၂၀၅) ၿမဳိင္ကေလး၊ ခမရ (၂၀၇) သိမ္ဇရပ္အနီး၊ ခမရ(၂၀၈)၊ ခမရ(၂၁၀)တို႔ ျဖစ္ျပီး တပ္ရင္း(၅)ရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ ေရာက္တဲ့အခါ တပ္ရင္းအလုိက္ ေနရာခ်ထားေပးပါတယ္။

(၁) ၿမဳိ႕ေတာ္ခန္းမ ဆူးေလ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တပ္ရင္းတစ္ရင္း
(၂) အင္းစိန္ ဘီပီအုိင္၊ အာအုိင္တီမွာ တပ္ရင္းတစ္ရင္း
(၃) အသံလႊြင့္႐ုံ၊ ၈မုိင္လမ္းဆုံမွာ တပ္ရင္းတစ္ရင္း
(၄) ေတာင္ဥကၠလာ၊ ေျမာက္ဥကၠလာမွာ တပ္ရင္းတစ္ရင္း
(၅) သာေကတမွာ တပ္ရင္းတစ္ရင္း ေနရာခ်သတ္မွတ္ေပးထားၿပီး ေအာင္ဆန္းကြင္း၊ သုဝဏၰကြင္း၊ က်ဳိကၠဆံကြင္းမ်ားကုိေတာ့ စစ္ေဒသမႉး၊ ဗ်ဴဟာမႉးမ်ားကို ေနရာခ်ထားေပးပါတယ္။ အဲဒီတပ္မ်ားဟာ ၿမဳိ႕နယ္အလုိက္ တာ၀န္ယူရပါတယ္။

မိမိတပ္ရင္းတာဝန္က်တဲ့ ၿမဳိ႕နယ္အလုိက္ ကားနဲ႔ တေနကုန္ လွည့္ေပးရၿပီး တပ္ခြဲတစ္ခြဲမွာ စစ္ကားႀကီး (၃)စီးတြဲ၊ ကားေပၚမွာ မုိက္တလုံးစီခ်ိတ္၊ ကားေဘးဘယ္ညာ သံဆူးႀကိဳးေခြ (၂)ေခြစီခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။ ဒီသံဆူးႀကိဳးေခြဟာ လူထုအုံႂကြတဲ့အခါ လူထုအလယ္မွာ ကားေမာင္းသြားၿပီး သံဆူးႀကဳိးေခြ ေျဖခ်ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး တပ္ရင္းအလုိက္ ေန႔၊ ည လူထုႏွိမ္ႏွင္းဖုိ႔၊ ရုိက္ႏွက္ဖုိ႔၊ ပစ္ခတ္ဖုိ႔ သင္တန္းတက္ရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တန္းတက္တဲ့အခါ အဓိကပစ္္ခတ္ေရး၊ ရုိက္ႏွက္ေရးမွာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစစ္သည္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး၊ ပစ္ခတ္ ရုိက္ႏွက္လုိ႕ ေသေၾက ဒါဏ္ရာရသူမ်ားကို ဗမာလူမ်ဳိး စစ္သည္ေတြက လူနာေကာက္ ကားေပၚ ပစ္တင္ ဆုိၿပီးတာ၀န္ေပးထားပါတယ္။ အဲဒီစတင္ပစ္မိန္႔ေပးတဲ့ေန႔မွာ ၿမဳိ႕ေတာ္ခန္းမနဲ႔ ဆူးေလဘုရား တဝိုက္မွာ လူထုေတြ ရာနဲ႔ခ်ီေသၿပီး ဒဏ္ရာရသူမ်ားကိုလည္း မေသမရွင္ကားေပၚပစ္တင္ကာ တာေမြသခ်ႋဳင္း က ေပ ၅၀ ပတ္လည္ ဘူဒုိဇာ နဲ႔တူးထားတဲ့က်င္းထဲကို သြန္ခ်ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ မေသတဲ့လူလည္းအမ်ားႀကီး က်င္းထဲသြန္ခ်ၿပီး ဘူဒိုဇာကားႀကီးနဲ႔ ေျမဖုိ႔ပါတယ္။ အဲဒီက်င္းထဲမွာ လူေထာင္နဲ႔ခ်ီ ရွိတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ အဲဒီနားမွာ တပ္ခြဲတစ္ခြဲ ပတ္လည္ ေစာင့္ေနရပါတယ္။

အသံလႊြင့္႐ုံနားမွာလည္း ပစ္ခတ္လုိ႔ ေသေၾကဒဏ္ရာရၾကတာ အမ်ားႀကီးပါဘဲ။ အင္းစိန္ ဘီပီအုိင္၊ အာအုိင္တီမွာလဲ အဲဒီလုိဘဲပစ္ရပါတယ္။ ေတာင္ဥကၠလာပ၊ သာေကတ ကုန္းေက်ာ္တံတား၊ သာေကတ ေက်ာက္တုိင္အနီး၊ သံလ်င္တံတား၊ ေျမာက္ဥကၠလာ န၀ေဒးလမ္းဆုံ၊ ေျမာက္ဥကၠလာ ကုန္းေက်ာ္တံတား၊ သဃၤန္းကၽြန္း စံျပေစ်း အနားတဝုိက္။ အဲဒီေနရာေတြအားလုံး လူထုေတြေသေၾက၊ ဒဏ္ရာရသူ အမ်ားဆုံး ပစ္ခတ္မႈအမ်ားဆုံး ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သြားသြန္တဲ့ေနရာကေတာ့ အဲဒီတေနရာဘဲသိပါတယ္။

အဲဒီ ၈၈ လူထုဆႏၵျပၿပီး ပစ္ခတ္ၿဖဳိခြင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ တပ္မႉးေတြက ဒဏ္ရာရတဲ့လူထုေတြ၊ ေသတဲ့ လူထုေတြ ဆီမွာ ပါလာတဲ့ေငြေတြ၊ လက္စြပ္ေတြ၊ ဆြဲႀကဳိးေတြ၊ နားကပ္ေတြကုိ သူနဲ႔ရင္းတဲ့ရဲေဘာ္ေတြကုိ အတင္း ျဖဳတ္ခုိင္းပါတယ္။ တခ်ဳိ႕တပ္မႉးေတြဆုိ ေရႊေတြ ေငြေတြအမ်ားႀကီး လူထုထံက လုယက္ျဖဳတ္ယူတာ ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ အေရးအခင္း ကာလမွာ ေန႔ ည လမ္းေပၚမွာ လူ(၅)ေယာက္ထက္မစုရ၊ (၅)ေယာက္ ထက္စုၿပီး စကားေျပာမိရင္ ခ်က္ခ်င္းဖမ္း၊ ကားေပၚေခၚတင္၊ ရဲစခန္းပုိ႔၊ အမႈဖြင့္၊ ေငြဒဏ္ရုိက္ပါတယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၁၂ လပုိင္းေလာက္မွာ က်ေနာ့္တုိ႔တပ္မ ကက်န္တဲ့ (၅)ရင္းေပါင္းၿပီး ပထမ (၅)ရင္းကို သြားခ်ိန္းေပးရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕မွာ နည္းနည္းေတာ့ၿငိမ္သြားပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့လူထုေတြ(၂၂) ဆုိတဲ့ဘက္တံဆိပ္ကုိေတြ႔ရင္ အလုိလိုေနရင္းနဲ႔ ေၾကာက္ေနၾကပါတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ မုန္းလဲမုန္းၾကပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြကို ဆႏၵျပတဲ့အခ်ိန္က ဘယ္နားမွာ အမ်ားဆုံးျဖစ္သလဲ၊ ဘယ္ရပ္ကြက္မွာ အမ်ား ဆုံးျဖစ္သလဲ၊ ဘယ္နားမွာ လူဆုိးေတြမ်ားသလဲ၊ အရက္သမားမ်ားသလဲ။ အဲဒါကုိ စစ္ကားႀကီးနဲ႔ တလမ္းဝင္ တလမ္းထြက္ လုိက္ပတ္ခုိင္းပါတယ္။ သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဲေဘာ္ကုိယ္စီ ဒုိင္းတစ္ခုစီ၊ နံပါတ္ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းစီ ေပးထားပါတယ္။ စစ္ကားျဖတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ လမ္းေပၚမွာမူးေနတဲ့လူေတြ ေတြ႔ရင္၊ ကားနားျဖတ္လာတဲ့ လူေတြေတြ႕ရင္ ဆင္း႐ုိက္ခုိင္းၿပီး ေမးျမန္းမႈမရွိ ကားေပၚေခၚတင္ ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ စစ္ေဆးမႈမရွိ ရဲစခန္းအခ်ဳပ္ထဲ သြားထည့္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ အရပ္သားေတြဆိုရင္ ဘာမသိ ညာမသိ အဖမ္းဆီးခံရ၊ အရုိက္ႏွက္ခံရ၊ အခ်ဳပ္ခံရပါ တယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိ ၾကည့္လုိ႔မရရင္ ဘာအျပစ္မွမရွိဘဲ အရုိက္ႏွက္ခံ အထုိးႀကိတ္ခံရတယ္။

လူႀကီးဆုိတဲ့လူဟာ ရဲ၊ ရဝတေတြနဲ႔ ညႇိႏႈိင္းၿပီး ဘာမွမၿဖစ္တဲ့လူထုေတြကုိ ဖမ္းဆီး အမႈဖြင့္၊ လူထုထံက ဘယ္ေလာက္ကုန္က်တယ္ဆုိၿပီးညႇိ ေငြေတာင္းတယ္၊ ၿပီးေတာ့ မွ်ေဝယူတယ္။ ဒါကုိ က်ေနာ္တုိ႕ ေအာက္ေျခ အားလုံးသိတယ္၊ ေျပာပုိင္ခြင့္မရွိ၊ မေျပာရဲပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ညတုိင္း ညတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔ေအာက္ေျခ အိပ္ေရး ပ်က္ရပါတယ္၊ ရပ္ကြက္အလုိက္ တအိမ္၀င္ တအိမ္ထြက္ ဧည့္စာရင္းစစ္ခုိင္းပါတယ္။

တပ္ခြဲမႉးလုပ္တဲ့လူဟာ ရဝတ႐ုံးမွာ ေသာက္စား၊ ေပ်ာ္ပါးၿပီး ေအာက္ကငယ္သားေတြကုိ ဒီည လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ဖမ္းလာခဲ့ဆိုရင္ ရေအာင္ဖမ္းလာရတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့လူဦးေရမျပည့္မခ်င္း မုိးလင္း ေအာင္ ဧည့္စာရင္း စစ္ရတယ္။ ဧည့္စာရင္းစစ္တာက နာမည္ခံပါဘဲ၊ အျပစ္မရွိတဲ့လူထုေတြကုိ လုိက္ဖမ္း ဒဏ္ေငြေတာင္းၿပီး ျပန္လႊတ္တာဘဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ရဝတ က သူၾကည့္မရတဲ့လူေတြ၊ စားႏိုင္ေသာက္ ႏိုင္တဲ့လူေတြကို မွတ္ထားၿပီး တပ္ခြဲမႉးလုပ္တဲ့သူကုိေျပာ၊ ဒါကုိ ကြ်န္ေတာ္တို ့ေအာက္ေျခကုိ သြားဖမ္းခုိင္း၊ အမႈဖြင့္၊ ဒဏ္ေငြ ေတာင္းၿပီးျပန္လႊတ္၊ ဒီလုိဘဲလုပ္ေနတာပါဘဲ။ တပ္ရင္းမႉးလုပ္တဲ့လူက ဒီတစ္လအတြင္းမွာ တပ္ခြဲမႉးေတြ ေငြဘယ္ ေလာက္ရွာေပးရမယ္၊ ဘယ္ေလာက္အပ္ရမယ္ဆိုတာလည္း သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

က်ေနာ့္တုိ႔တပ္ရင္းေတြ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဆႏၵျပရင္ ၿဖဳိခြင္းဖုိ႔ဆုိၿပီး ၿဖိဳခြင္းေရးသင္တန္း တက္ရပါ တယ္။ ပထမအႀကိမ္ တပ္ရင္းက တပ္ခြဲလုိက္ ထုတ္ႏုတ္အင္အား ထုတ္ႏုုတ္ၿပီး အင္းစိန္ အာအုိင္တီ ေက်ာင္းဝင္းမွာ (၇)ရက္တိတိတက္ရပါတယ္။ အဲဒီသင္တန္းမွာ ပစ္ခတ္တဲ့ (၁၀)ေယာက္အဖြဲ႔ (၃)ဖြဲ႔၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ (၂)လံကြာ တန္းစီရပ္ၿပီး ကားေပၚမွာ စက္လတ္တလက္စီ တင္ထားပါတယ္။ ပစ္တဲ့ေနရာမွာ ပထမတန္း က်ည္တေဘာက္စီ မတ္တပ္ရပ္ပစ္ၿပီးတာနဲ႔ ဒုတိယတန္း ေရွ႕ကုိေျပးတက္ၿပီး ေနရာ ယူ ဒူးေထာက္ ပစ္ခုိင္းပါတယ္။ တတိယတန္းေမွာက္ပစ္အဖြဲ႕လဲ အဲဲလုိပါဘဲ။ ၿပီးတာနဲ႔ ကားေပၚရွိ စက္လတ္ အဖြဲ႔ပစ္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ပစ္ခတ္လုိ႔ဒဏ္ရာရ၊ ေသေၾကတဲ့လူထုမွန္သမွ်အတြက္ ေျမႀကီးသယ္တဲ့ကားႀကီး (၅) စီးရပ္ထားၿပီး ေသေၾက၊ ဒဏ္ရာရသူမွန္သမွ် ကားေပၚပစ္တင္ရန္ ကားတစီးမွာ ရဲေဘာ္(၁၀)ေယာက္စီ အသင့္ တင္ထားပါတယ္။

ပထမအႀကိမ္ အဲဒီသင္တန္း အာအုိင္တီေက်ာင္းဝင္းမွာတက္ၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ သုဝဏၰကြင္းမွာ အဲဒီလုိဘဲ ျပန္တက္ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တပ္ရင္းတုိင္း တပ္ခြဲတုိင္းမွာ အနီးကပ္တုိက္ခုိက္ဖို႔ တုိင္ကြမ္ဒုိ၊ ကရာေတး၊ ကရာေတးဒုိ၊ ဂ်ဴဒုိ ဆုိတဲ့အနီးကပ္တုိက္ခုိက္ေရးသင္တန္း တက္ခုိင္းပါေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရဲေဘာ္ေတြ ဘယ္ဘဲသြားသြား ေသနတ္ အီကြစ္မင့္ အျပည့္အစုံ၊ ဒုိင္းတစ္ခု၊ နံပါတ္တုတ္၊ ဖုိင္ဘာဦးထုပ္၊ လွံစြပ္ ေန႔စဥ္အသင့္ျပင္ခုိင္းထားပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ ရဲေဘာ္တစ္ဦးစီ တပ္ဆင္မႈမွာ က်ည္ဆံ ၂၅၀ ေတာင့္၊ ေဘာက္ ၅ ေဘာက္၊ လွံစြပ္တစ္ေခ်ာင္း၊ လက္ပစ္ဗုံးတစ္လုံးစီနဲ႔ ႏုိင္လြန္ႀကိဳးေခြတစ္ေခ်ာင္းစီတုိ႔ ကုိယ္စီတပ္ဆင္ေပးထားပါတယ္။ ဧည့္စာရင္းစစ္တာ အေၾကာင္းျပ၊ အခ်ိန္မေတာ္ အိမ္ေပၚတက္၊ အိပ္ေနတဲ့ မိသားစုျခင္ေထာင္ကုိ အတင္းဆြဲလွန္၊ တခ်ဳိ႕မိသားစု ေတြဆုိ ဖင္ေပၚေခါင္းေပၚ၊ တခ်ဳိ႕တပ္မႉးေတြဆုိ သက္သက္မဲ့ ဧည့္စာရင္းအေၾကာင္းျပၿပီး လူထုေတြကုိ ဒုကၡေပး ခဲ့ၾကပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ရဲေဘာ္ေတြ တပ္မႉးေတြဆုိ အဲသလုိအိမ္ေတြေပၚမွာ လွပၿပီးမ်က္ႏွာသစ္တဲ့ ပစၥည္းေတြဘာေတြေတြ႕ရင္ အိမ္ရွင္ မသိေအာင္ ခုိးယူသြားေသးတယ္။ ဒါကုိ က်ေနာ္တုိ႔က တုိင္းရင္းသားရဲေဘာ္ေတြဆုိေတာ့ ဘာကုိမွ ျပန္မေျပာရဲဘဲ နည္းနည္းေျပာသံထြက္ခဲ့ရင္လည္း ပါးရုိက္ခံရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဆုိ လူႀကီးေတြ အဆင့္လုိက္ စီးပြားျဖစ္ျပီး လူထုအေပၚအျမတ္ထုတ္၊ ေအာက္ေျခအဆင့္ ဘာမသိတဲ့ရဲေဘာ္ေတြကုိ အမိန္႔ေပး ခိုင္းေနတာကိုယ္ေတြ ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ လူထုအမ်ားစုက နားလည္ၾကပါတယ္။ ေအာက္ေျခကုိ လူထုေတြက သနားၾကပါတယ္။ က်ေနာ့္ဆုိ တခ်ဳိ႕လူထုေတြနဲ႕ မိဘရင္းလုိ ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိအလုပ္မ်ဳိး မလုပ္ခ်င္ဘဲ လုပ္ေနရတယ္ဆုိတာ အားလုံး ရွင္းျပလုိ႔ လူထုမ်ားလည္း သေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။

အဲဒီတုန္းကဆုိရင္ အထက္လူႀကီးေတြ ခုိင္းတုိင္း၊ ေျပာတုိင္း လုပ္ေနရတာကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး ျငင္းဆန္ခဲ့ ရင္ ရုိက္ႏွက္ၿပီး ေထာင္ထဲခ်က္ခ်င္းထည့္ခံရပါတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေတာထဲေရွ႕တန္းအပုိ႔ခံရပါတယ္။ သာေကတ ေက်ာက္တုိင္ကေန ကုန္းေက်ာ္တံတားဘက္အတက္မွာ ဘုန္းႀကီး(၂)ပါးနဲ႔ အဲဒီေနာက္မွာ လူထု (၁၀)ေယာက္ ေလာက္ ေအးေအးေဆးေဆးလာေနတဲ့ဟာကုိ တပ္မ (၂၂ )ကဘဲ ပစ္သတ္ခဲ့ပါတယ္။

အေရးအခင္းကာလမွာ လူထုကုိပစ္တာကုိ စစ္ေျမျပင္မွာတုိက္တာထက္ သူတုိ႔ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႕လုိ႕ တခ်ဳိ႕တပ္မႉးေတြ ရဲေဘာ္ေတြဆုိ လူထုကုိၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္က်ခဲ့ရပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကဆုိ လူထုအေပၚအႏိုင္က်င့္ခ်င္တုိင္း က်င့္ေနပါတယ္။ ဒီအျပဳအမူဟာ ရန္ကုန္ၿမဳိ္႕ အေရးအခင္းကာလ တာ၀န္က်ေနတဲ့ တပ္ရင္းတုိင္းလုိလုိပါဘဲ။ တခ်ဳိ႕တပ္မႉးတပ္သားေတြဟာ လူထုအေပၚ အႏိုင္က်င့္၊ အျမတ္စားဆုိတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို လုံးဝလက္မခံတာလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕တပ္မႉးငယ္ေတြဆုိ မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို တားျမစ္လုိ႔ ပါးရုိက္ခံရၿပီး အေရးယူခံရတာရွိေသးတယ္။

၈၈ ခုႏွစ္ကုန္တဲ့အခ်ိန္ထိ အင္းစိန္ အာအုိင္တီေက်ာင္း အုတ္နံရံမွာ က်ည္ဆံထိထားတဲ့အရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ ေသြးကြက္ေတြ ေျခာက္ကုန္ၿပီး ေရနဲ႕မေဆးထားပါ။ အေရးအခင္းကာလမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ တကယ္ေသသူေတြေရာ မေသမရွင္လူေတြကုိပါ က်င္းထဲကို ကားနဲ႕သြန္ခ်တာ ေသာင္းဂဏန္းေလာက္ ရွိပါတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ကုိယ္ေတြ႔အျဖစ္မွန္ကို ေရးသားေပးပို႔လိုက္ပါတယ္။


အျပည့္အစံု သို ့.....

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့ဦး.....

Posted by ဖိုးတရုတ္ at 12:54 AM 0 ေယာက္က ဒီလို ထင္တယ္။